Het bekendste gebed uit de christelijke traditie begint niet met ‘mijn Vader’, maar met ‘onze Vader’. Dit is opmerkelijk. Want ook als je het Onze Vader bidt als je alleen bent, plaats je je al biddend in een bredere gemeenschap van gelovigen.

In de woongemeenschap van Klooster Nieuw Sion wonen vijftien volwassenen en acht kinderen. Hoe is het om te wonen in een gemeenschap? Hoe schakel je tussen ‘ik’ en ‘wij’? Voor Open Deur spraken we met Renée Tanis-Wierenga. Samen met haar man leidt Renée de woongemeenschap.

Mensen zijn allemaal anders. Maar wat onze opvattingen ook zijn, we zijn allemaal mensen. Een pleidooi om na te denken over wie we bedoelen met ‘iedereen’. En een oproep om te denken vanuit ‘wij’.

Twee mensen vertellen over een groep waarvan ze deel uitmaken. Een groep waarin ze zichzelf kunnen zijn.

Veel christenen stellen zich God voor als Vader, Zoon en Geest. Eén God, bestaande uit drie personen. Dit brengt met zich mee dat God niet alleen is; Hij is relatie en verbinding in Zichzelf. Een mysterie, niet in woorden te omschrijven.

Wij en zij, ik en jullie, ik en hunnie: allemaal tweedelingen. Maar nu: ik en wij. Als het leven wiskunde was, kon je eenvoudig zeggen dat ik een deelverzameling was van wij, met cirkels die elkaar deels overlappen. Maar gelukkig is het leven ingewikkelder dan wiskunde.

De dagen na een overlijden zijn intens. Nabestaanden zoeken elkaar op om herinneringen te delen en de uitvaart voor te bereiden. Er wordt gehuild, en vaak ook gelachen. Het zijn dagen waarin het extra belangrijk is om samen te zijn.

‘Andrew Root begrijpt als geen ander de noodzaak van rust en verwachting voor de kerk. Juist in deze tijden van crisis! Soms moeten je handen uit de mouwen, soms moet je juist je handen openvouwen.’ Een uitspraak van Alain Verheij over het boek Wachten op God van Andrew Root waarin hij duidelijk maakt dat het tijd is voor een andere blikrichting. We moeten wachten op wat God gaat doen! Of anders gezegd: we moeten vanuit geloof en geduld bouwen aan onze gemeente. Elsbeth gaat in deze aflevering in gesprek met Alain.

De Bijbel put uit dezelfde bron als de rituelen, zij heeft de rituelen zelfs nodig om bij die bron te komen. Symbolen en rituelen zijn nodig om tot het symbolisch bewustzijn door te dringen, stelt ritueel- en liturgiedeskundige Ekkehard Muth. ‘Niet de Schrift zelf is de openbaring van God, maar de ervaring die eraan vooraf is gegaan en die naderhand op schrift is gesteld.’