Dat de verkiezingsuitslag voor de Tweede Kamer van afgelopen november, voor veel mensen erg hard aankwam, merkt ook theoloog-columnist Alexander Noordijk. Het is makkelijk om op zulke momenten in harde taal te verzanden; om zelf uit te gaan sluiten, wanneer je je uitgesloten voelt. Hoe kunnen we hiermee omgaan?

Je komt de dood in november op nagenoeg iedere straathoek tegen; of het nu met het griezelige Halloween is, of tijdens herdenkingen met Allerzielen en Eeuwigheidszondag. Best apart, want over het algemeen zijn we behoorlijk geneigd de dood ver van ons leven te houden. Is dat misschien niet zo goed idee?

Wat is vrijheid? En op welke manier worden wij echt een vrij mens? Het zijn twee vragen die ik mijzelf de afgelopen dagen op mijn vakantie in Hong Kong en Taiwan onafgebroken stel. Dat ik met deze vraag bezig ben, heeft twee redenen. Allereerst zijn mijn man en ik na jaren weer op bezoek bij onze (schoon)familie die in Hong Kong woont. Daarnaast zijn we uitgenodigd voor een rondleiding in een van de grootste universiteiten van Hong Kong door studentenpastor Ivy. De verhalen van familie en Ivy zitten we me niet in de koude kleren.’

“Tijdens de jaarlijkse rommelmarkt van onze kerk, sta ik naast onze ‘telefooncel van hoop’ met mijn mond vol tanden. In plat Amsterdams krijg ik net te horen dat de kerk dood is: “Hoezo hoop?” Binnen enkele seconden schiet iedere denkbare gedachte door mijn hoofd, en al zou ik anders willen, uiteindelijk voel ik me er vrij hopeloos van. Is de kerk aan het sterven?”

Een ervaringsdeskundige vertelt… over de kudde, en binnen- en buitensluiten…