Vroeger stond er een zendingsbusje in de klas, waar we elke maandag wat voor meebrachten. Hoe is dat vandaag? Wordt het Goede Nieuws nog uitgedragen? Van waar naar waar? En op welke manier? Vanuit de Nederlandse Zendingsraad, de koepelorganisatie op het gebied van de zending, een stand van zaken.

Heeft God Adam en Eva geschapen als volwassen mensen? Het lijkt er wel op, als we afgaan op de vele schilderijen die de schepping van de mens verbeelden. Maar, volwassen mensen hebben een geschiedenis; een veelheid aan ervaringen die hen geraakt, gevormd en misschien ook wel gehard hebben. Moeten we Adam en Eva niet veel meer zien als ‘nieuwe mensen’, net zoals elk kind een ‘nieuw mens’ is? En als ‘nieuwe mens’ zijn Adam en Eva geschapen naar het beeld van God. Als we naar deze ‘nieuwe mens’ kijken zien we iets van God.

‘De hand die geeft, ligt altijd bovenop.’ ‘Jullie academische theorieën doden het verhaal.’ Zomaar twee voorbeelden, die laten zien dat Harvey Kwiyani de scherpte niet ontwijkt. En juist daarom een heldere stem is waar we naar moeten luisteren.

Hoe kan zending eruit zien in een wereld van ongelijkheid, uitsluiting en competitie? Leidt zending niet per definitie tot relaties van macht, waarin kennis, geld, en sociaaleconomische structuren de bepalende factor zijn? Of is het mogelijk dat gemeenschappen wereldwijd elkaar nodig hebben, om in een wederzijds delen van gaven en behoeften samen te ontdekken dat Gods toekomst zich realiseert in zwakte? En hoe ziet dat er dan uit?