‘Vroeger was het beter’
De kerk is voortdurend in beweging. In de loop der tijd vinden er allerlei veranderingen plaats. Sommigen zijn blij met die veranderingen; anderen hebben er moeite mee en voelen zich steeds minder ‘thuis’ in de kerk.
De kerk is voortdurend in beweging. In de loop der tijd vinden er allerlei veranderingen plaats. Sommigen zijn blij met die veranderingen; anderen hebben er moeite mee en voelen zich steeds minder ‘thuis’ in de kerk.
Waar gaat het over in dit themanummer? Ja, over moeilijke pastorale vragen, maar dan niet zozeer met antwoorden alswel met aanbevelingen en tips om ‘een goed pastoraal gesprek’ te hebben. De do’s en don’ts bij moeilijke pastorale vragen, zou je kunnen zeggen.
We kennen er allemaal wel één of meer, van die mensen die vol enthousiasme ‘ervoor gaan’. In de kerk, in onze gemeenten of omgeving zetten ze zich in voor de goede zaak. In deze vaste rubriek worden dit seizoen een paar van die ‘bevlogen mensen’ in het licht gezet.
Agnes (72 jaar) maakt zich zorgen over de toekomst. Ze is niet zo bezig met haar eigen toekomst, al hoopt ze nog lange tijd gezond te blijven. Ze vraagt zich vooral af of er ooit oplossingen komen voor de crisissen in de wereld en in ons land. ‘Er is zoveel nood, ver weg en dichtbij. Oorlogen, zoveel mensen op de vlucht, het klimaat, armoede en honger… Het lijkt wel alsof de problemen zich steeds verder opstapelen.’
Bladerend in een oud fotoalbum kom ik tot mijn verrassing mijn geboortekaartje tegen. ‘Ik ben er’, staat er op de voorkant. Deze woorden doen me denken aan de Naam van God. Dankzij Hem mogen we er allemaal zijn.
Wat betekent het om altijd pijn te hebben? Hoe richt je je leven in als een ziekte blijvend is? In deze bijdrage vertellen enkele mensen met een chronische aandoening over hun ervaringen. Welke reacties van anderen geven hun steun en welke helpen niet?
Vanmiddag gaan Janneke en ik samen een eindje wandelen. ‘Ik moet wat vaker van de dokter bewegen en naar buiten’, vertelde Janneke toen ik vorige maand bij haar op bezoek was.
Pastoraat is niet alleen een opdracht voor speciaal aangestelde medewerkers. Als gelovigen worden we allemaal opgeroepen om er voor onze naasten te zijn. Hoe kunnen we in de gemeente dit omzien naar elkaar stimuleren en ondersteunen?
Als we te maken krijgen met zorgen en verdriet, is het fijn om te merken dat anderen met ons meeleven. Andersom proberen we ook zelf anderen tot steun te zijn als zij het moeilijk hebben. Tegelijk vragen we ons af: wat kunnen we in die situaties zeggen of doen?