Dit hoofdstuk schetst een groots moment in het bestaan van het Joodse volk: de voorlezing van de Tora onder leiding van priester en schriftgeleerde Ezra. Ezra speelt hier de rol van zijn leven, hij mag de Tora aanbieden aan het volk. Waarom hij, en waartoe die grootse scène?
Is er over het boek Job, zó vaak besproken en geïnterpreteerd, nog iets nieuws te ontdekken? Ja. Wanneer je het leest vanuit de context van deze auteur gebeuren er bijzondere dingen.
Dit boek, waarop de auteur op 23 januari 2020 in Utrecht promoveerde, is een gedegen en gedetailleerde studie van Jesaja 63. De keuze voor dit hoofdstuk is ingegeven door de vraag in hoeverre 63:1-6 en 63:7-19 bij elkaar horen, maar natuurlijk ook door de inhoud, de zacht gezegd omstreden beelden in 63:1-6, waar het bloed van de fijngestampte heidenen de zomen van het kleed van JHWH rood kleurt.
Van Jezus is maar een preek overgeleverd die werkelijk die naam mag hebben. Zijn redevoeringen op de berg en in het veld (Matteüs respectievelijk Lukas) behoren tot een ander genre, een veel vrijere vorm: een betoog doorspekt met halachische opmerkingen. Maar Schriftuitleg in de context van de liturgie, daarbij zien we Jezus maar een keer aan het werk: in de synagoge in Nazaret (Lukas 4:14-30). Wat daar gebeurt, is in vele opzichten bijzonder.
Contextuele Bijbelinterpretatie heeft vaak een wat exotische reputatie. Exotisch omdat het zich buiten de gebaande paden van de ‘gewone’ Bijbelwetenschap beweegt en exotisch omdat het zich vaak met Bijbelinterpretatie ‘overzee’ bezighoudt. Beide zijn ze echter wel degelijk van belang omdat ze verder leren kijken dan het gebruikelijke, hoe waardevol dat ook is, en zo buiten de eigen bubbel laten stappen. De keerzijde is dat de eigen context, in dit geval de Nederlandse, buiten beeld raakt.
Dit is een gedeelte uit hoofdstuk 7 van De tekst mag het zeggen. Bijbellezen volgens Karel Deurloo. Wat Deurloo in zijn bijbels-theologische werk wil doen, is bescheiden. ‘Binnen de grote diversiteit van het bijbels getuigenis wilde ik iets thematisch aanwijzen, dat tegelijk samenhang binnen de verzameling van boeken in het licht zou stellen’, schrijft hij […]
De hoofdstukken uit het boek Ezra over de ‘crisis rondom de gemengde hu-welijken’ vormen geen populair onderwerp voor bijbelstudie of prediking. Integendeel, voor nogal wat lezers zullen ze onbekend zijn, en wie zich er toch aan waagt zullen bij lezing al snel de haren te berge rijzen: wat gebeurt hier? Moet dit zo? Tegelijk raken ze wel aan thema’s die grote actualiteit heb-ben: identiteit, bedreiging en afgrenzing van de gemeenschap, daar gaat het continu over in het publieke debat. De vraag ligt voor de hand: wat moeten we hiermee als lezers in onze context van gesloten of juist open grenzen.
De gemiddelde kerkganger heeft het inmiddels wel gehad met het debat over het al dan niet waar gebeurd zijn van Bijbelverhalen, en zij heeft daarin haar eigen positie wel bepaald. Mijn ervaring is, dat de tegenstellingen een stuk minder scherp liggen dan een paar decennia geleden, en er meer begrip is gekomen voor het narratieve karakter van de Bijbelse vertellingen, behalve op Pasen.
Een eenvoudig bijwoord als theologische blikopener Dit artikel is een bewerking van een bijdrage voor het minisymposium ‘De Tekst in de Theologie’ ter gelegenheid van het afscheid van prof. dr. Eep Talstra op vrijdag 7 oktober 2011 aan de VU Amsterdam. De verhouding tussen tekst en theologie, anders gezegd tussen exegese en geloofsleer, blijft altijd […]
