Jakob Wedemeijer (52) was in het vorige college van B en W in Amsterdam een tijdlang wethouder Wonen, Bouwen, Openbare Ruimte en Groen en Reiniging. Na een loopbaan in de sociale advocatuur werd hij in 2016 wethouder voor de SP in Eindhoven, vervolgens stadsdeelbestuurder in Amsterdam Zuid-Oost in 2018, en vorig jaar wethouder in Amsterdam. TussenRuimte interviewde hem.
Huisvesting is een mensenrecht. Daar zal iedereen het over eens zijn. De realiteit is echter dat dit recht voor een groot deel van de wereldbevolking een illusie is. Zelfs in ons eigen land spreekt het niet vanzelf. De sociale huursector wordt door politieke keuzes steeds kleiner, de huur- en koopprijzen van woningen zijn omhoog geschoten. Goede en betaalbare huisvesting is voor grote groepen mensen buiten bereik geraakt.
Joke Hogentoren-Moree werkt bij het Leger des Heils in Rotterdam, in de begeleiding van daklozen. Haar hoofdtaak zit in het project Housing First!. Dit artikel is een bewerkte versie van het interview met haar dat eerder verscheen in Kerken in de Laurens, het kerkblad van de twee wijkgemeenten van de Protestantse Kerk in Nederland die gebruikmaken van de Grote of Sint Laurenskerk in Rotterdam. We interviewden Joke telefonisch. Tijdens het interview liep zij buiten, zodat ze zich goed kon focussen op wat ze wilde vertellen.
Dat de Amerikaanse journaliste Dorothy Day (1897-1980) ooit nog eens op de nominatie zou komen te staan voor zaligverklaring in de Rooms-Katholieke Kerk, lag niet voor de hand. Dorothy Day was een bijzondere vrouw met een bijzondere levensloop.
Net als de protestantse en evangelische zending heeft ook de rooms-katholieke missie een ingrijpende verandering doorgemaakt in de laatste veertig jaar. Was missie voorheen een onderneming van Europeanen die naar Azië, Latijns-Amerika en Afrika trokken om daar het evangelie te verkondigen, tegenwoordig is er een wereldwijde uitwisseling van missionarissen tussen de continenten, waarbij Europa evenveel missionarissen ontvangt als het uitzendt. BEMIN (Beraad Missionarissen in Nederland), een groep Nederlandse en buitenlandse missionarissen die in Nederland leven en werken, heeft op Pinksteren van dit jaar een missiebrief uitgegeven, waarin de groep hun ervaringen, inzichten en overtuigingen verwoordt.
Zending en gemeenschap, ziehier twee woorden die serieuze vragen oproepen in de Nederlandse context. Is zending eigenlijk niet erg arrogant? En geloof privé en persoonlijk? Is gemeenschap nog wel mogelijk in een maatschappij waar het autonome individu centraal staat? Hoe verhoudt een gemeenschap over grenzen heen zich tot de ongelijkheid en machtsverhoudingen, die voortvloeien uit het koloniale verleden van kerk en zending?
Kloostergemeenschappen hebben allemaal hun eigen karakter: een eigen missie, een eigen gebedsleven en een eigen relatie tussen die missie en dat gebedsleven. Missie (of: actie) en contemplatie hebben door de eeuwen heen in een vruchtbare spanning met elkaar gestaan, in kort bestek beschreven in het eerste deel van dit artikel. Hoe die spanning uitwerkt in het leven van een hedendaagse kloosterling, daarvan spreekt vervolgens een interview met broeder Bram Hommel.
Diverse katholieke religieuze instituten die in de buitenlandse missie hebben gewerkt, nodigen tegenwoordig leden uit andere continenten uit naar Nederland. De ideeën die de Nederlanders daarbij hebben, lopen niet altijd gelijk op met die van hun buitenlandse medebroeders. Wie bepaalt dan het beleid? De Societas Verbi Divini (SVD) ging het waagstuk aan. TussenRuimte in gesprek met de Indiase pater Avin Kunnekkadan, sinds 2016 overste van de NederlandsBelgische provincie van dit Gezelschap van het Goddelijke Woord.
