Kerk betekent als je het mij vraagt: de gemeenschap van Jezus Christus. Het goede nieuws is dat God gemeenschap herstelt: onze gemeenschap met God en met elkaar. De gemeenschap van de kerk is dus een integraal onderdeel van het goede nieuws van Jezus. In dit theologisch drieluik over ecclesiologie neem ik dit als vertrekpunt; in delen twee en drie heb ik het over de kerk als belichaming en bemiddelaar van het goede nieuws.

In dit artikel kijkt Frank Bosman aan de hand van de South Park aflevering ‘Cartmanland’ naar de kwestie van lijden en rechtvaardigheid in het Bijbelboek Job. Verdienen wij het lijden op een of andere manier? Gaat het om calculatorisch of retributief lijden?

De kritiek op de kerk die Richard Dawkins, Christopher Hitchens en vele anderen de afgelopen jaren hebben geuit, horen bij een trend in sceptische kringen om de kwalen van het christendom te ‘genezen’ op een manier die vaak wat van propaganda weg heeft. Maar dat is niet nieuw. ‘Elke tijd herinterpreteert – en herschrijft – onvermijdelijk het verleden overeenkomstig zijn eigen interesses, idealen en illusies’, stelt de historicus-theoloog David Bentley Hart.[2] We zijn geneigd de mislukkingen van het recente verleden te overdrijven en te vertekenen, zegt Hart, om onze tijd en plaats als het hoogtepunt van de mensheid en het toppunt van de geschiedenis – en al ‘het goede’ erin – weer te geven.

Jan van der Meer schreef een recensie over het boek ‘Schurken en heiligen’ van de Australische historicus John Dickson. Biedt het boek een goede kijk op goed en kwaad in de geschiedenis van het christendom?

Voordat ik ‘Calvinism. A Very Short Introduction’ van Jon Balserak las, dacht ik dat onze Nederlandse gereformeerde traditie een bijzonderheid was die nergens elders te vinden was. Hooguit kwam het op enkele plekken voor in de VS, Canada of Zuid-Afrika, daar gebracht door Nederlandse immigranten uit de laatste eeuwen. De vragen van de traditie waarin ik opgroeide leken nergens elders voor te komen.

Indrukwekkend, meedogenloos, beklemmend… zijn de woorden die bij het lezen van dit boek opkomen. Tegelijk, een gezin zoals het ‘om de hoek’ zou kunnen wonen. Wat zou je doen als ‘binnen’ naar ‘buiten’ komt…?

Bijna iedereen kent wel het verhaal over de ongehoorzame profeet Jona die opgeslokt wordt door een grote vis. Met het grootste plezier ‘jonasten’ we vroeger elkaar zwaaiend aan handen en voeten het zwembad in. Maar hoe gaat het verhaal van Jona ook alweer? En blijft Jona ongehoorzaam?

Sinds zijn proefschrift in 1980 verrijkte Bram van de Beek de theologie met ruim 6000 pagina’s. Tenminste: als we de Engelstalige publicaties en alle artikelen even buiten beschouwing laten. Voor die indrukwekkende productie hebben de organisatoren van de Nacht van de Theologie hem de oeuvreprijs toegekend. De prijs wordt eenmaal in de tien jaar uitgereikt; de vorige keer viel Huub Oosterhuis de eer te beurt. Van de Beek moet verstek laten gaan bij de uitreiking, in verband met zijn verblijf in Zuid-Afrika. Koos van Noppen sprak met hem, kort voor zijn vertrek.

Het slot van het eerste boek Samuel vertelt over de dood van Saul. Het tweede boek begint met een andere versie van Sauls dood, uit de mond van een Amalekiet. Ik heb dat altijd gelezen als een verhaal dat die jongen uit zijn duim zuigt in de hoop beloond te worden voor iets wat hij niet had hoeven doen. Maar nu weet ik dat niet meer zo zeker. Omdat meer episodes in deze cyclus dubbel verteld worden, kan ook dit heel goed een alternatieve versie van het verhaal over Sauls einde zijn.