Deze preekschets voor Wezenzondag is geschreven door Johan Lotterman. De tijd tussen Jezus’ hemelvaart en Pinksteren is een periode waarin Jezus’ vrienden zich ontheemd voelden. Jezus heeft hen daarop voorbereid in de gesprekken tijdens hun laatste maaltijd, de Pesachmaaltijd. Deze hoofdstukken worden in het evangelie van Johannes afgesloten met een gebed van Jezus voor zijn vrienden en over hun hoofd heen voor ons. Ook wij kunnen ons ontheemd of verweesd voelen in deze wereld.

Deze recensie zet uiteen waar het boek Schurken en Heiligen van John Dickson overgaat en geeft een inkijkje waar het boek op correcte wijze op ingaat en waar het wat steken laat liggen.

Deze preekschets van Jan Swager is bestemd voor Pinksteren en gaat over Romeinen 8:1-11. Sinds Pinksteren geldt voor ons de ‘wet van de Geest’. Wanneer we ons daardoor laten leiden, ontvangen we leven en vrede.

Dit kindermoment van Jan Swager is geschreven voor Pinksteren. Wanneer de Heilige Geest komt, gebeurt er iets binnen in mensen. Ze beginnen enthousiast te spreken over Jezus. De aansprekende voorbeelden in het kindermoment laten zien wat enthousiasme is: je borrelt als het ware over.

Stel je eens voor dat je een kijkje kunt nemen in Zuid-Soedan en je kunt laten inspireren door de kerk daar. Peter: “Ik mocht mijn talenten inzetten in dit land. Ik vind het mooi om te zien dat je elkaar als wereldwijde kerk tot een hand en voet kunt zijn.”

De zesde zondag na Pasen, de laatste voor Hemelvaartsdag: in de ‘oude bedeling’ (waar zijn al die mooie, veelzeggende Latijnse zondagsnamen toch gebleven?) heet deze zondag Rogate, bidt! Willem Barnard schreef ooit: ‘Na Pasen gaat het van jubelen, Jubilate, via zingen, Cantate, naar bidden, Rogate.’ Zo is het en niet andersom: van expressie naar impressie, van de uitbundige jubel om zijn daden naar het ingekeerde gebed om Gods nabijheid… juist wanneer afscheid nadert.

Veel christenen stellen zich God voor als Vader, Zoon en Geest. Eén God, bestaande uit drie personen. Dit brengt met zich mee dat God niet alleen is; Hij is relatie en verbinding in Zichzelf. Een mysterie, niet in woorden te omschrijven.

In de woongemeenschap van Klooster Nieuw Sion wonen vijftien volwassenen en acht kinderen. Hoe is het om te wonen in een gemeenschap? Hoe schakel je tussen ‘ik’ en ‘wij’? Voor Open Deur spraken we met Renée Tanis-Wierenga. Samen met haar man leidt Renée de woongemeenschap.

Wij en zij, ik en jullie, ik en hunnie: allemaal tweedelingen. Maar nu: ik en wij. Als het leven wiskunde was, kon je eenvoudig zeggen dat ik een deelverzameling was van wij, met cirkels die elkaar deels overlappen. Maar gelukkig is het leven ingewikkelder dan wiskunde.