Vrijwel elke zondag hangt hij rond de ingang van de kerk. Strak in pak. Kind van de gemeente en tegelijkertijd man met onberekenbaar gedrag. Psychoses, waanbeelden, stalkgedrag richting meerdere vrouwen en dreigende woede-aanvallen maken dat de toegang tot het kerkgebouw hem ontzegd is. Dat kon niet anders. Tegelijkertijd voel je zijn hunkering om mee te mogen doen. Wat kun je als kerkelijk werker, predikant, of geestelijk verzorger betekenen in deze rafelige realiteit?

Ooit ging het in het leven meer om de ziel dan om het lichaam. Nu lijkt die eerste de grote onbekende te zijn geworden. Martine Oldhoff laat zien hoe je de ziel in het pastorale gesprek tevoorschijn kunt luisteren.

Het is geen sociaal werk en in principe wordt er geen geld gegeven maar eten is er altijd. Irna van der Wekke sprak met de vrijwilligers en beroepskrachten van het Utrechtse Straatpastoraat: een vertrouwensband opbouwen met wie tussen wal en schip zijn geraakt.

Kunnen (psychische) ziektes veroorzaakt worden door boze geesten? Reinhard van Elderen heeft jarenlange ervaring met bevrijdingspastoraat. Belangrijk is om oog te hebben voor de samenhang van iemands levensverhaal.

Mineke Kroes werkt al 17 jaar als geestelijk verzorger in de psychiatrie. Ze begon in 2006 als geestelijk verzorger bij Parnassia, dat psychiatrische begeleiding biedt met zorginstellingen in de regio’s Haaglanden en Noord-Holland. Waaruit bestaat haar werk?

Pastoraat is niet alleen een opdracht voor speciaal aangestelde medewerkers. Als gelovigen worden we allemaal opgeroepen om er voor onze naasten te zijn. Hoe kunnen we in de gemeente dit omzien naar elkaar stimuleren en ondersteunen?

Het UWV vond dat Hanna (niet haar echte naam) in het kader van de Participatiewet wel wat uren vrijwilligerswerk kon doen. Ze had geen idee hoe ze dat aan moest pakken. Maar via een kennis kwam ze bij ons in het wijkpastoraat terecht.

Goede theologie houdt het in de ggz. En de diepte van de ervaringen van mensen met psychische problemen is onmisbaar om de diepste noties van de theologie te verstaan. Tweerichtingsverkeer dus, en alle reden om in kerk en theologie het gesprek aan te gaan met hen die worstelen met angst en wanhoop, verlatenheid en leegte.

Als we te maken krijgen met zorgen en verdriet, is het fijn om te merken dat anderen met ons meeleven. Andersom proberen we ook zelf anderen tot steun te zijn als zij het moeilijk hebben. Tegelijk vragen we ons af: wat kunnen we in die situaties zeggen of doen?