Schurende realiteiten en positieve ambivalentie
Aan de hand van vier zingevingselementen schrijft Yvonne Lammertink over de problematische relatie tussen levensbeschouwing en beperking of handicap. Maar er zijn alternatieven.
Aan de hand van vier zingevingselementen schrijft Yvonne Lammertink over de problematische relatie tussen levensbeschouwing en beperking of handicap. Maar er zijn alternatieven.
Naäman wordt met indrukwekkende woorden beschreven: hij is een sar-tsebha’, een voorname krijgsman, een ’isj gadol, een grote man, ‘in het aangezicht’ van zijn koning, hij heeft een ‘verheven aangezicht’. Met hem behalen de Arameeërs, met hulp van de Eeuwige, overwinningen. De man is machtig en sterk – maar achteraan staat: hij is metsora‘, huidziek (5:1).
Voor ziekenhuispatiënten kan schoonheid van groot belang zijn. De een ontleent troost en rust aan het luisteren naar muziek, de ander zit rechtop in bed om het jonge lentegroen buiten te kunnen zien.
De themamiddag was allang geleden afgesproken, een werkgroepje had het enthousiast met een paar migrantenorganisaties voorbereid. Er was een spreker, muziek, eten … alle ingrediënten voor een geslaagde, verbindende middag.
Ze probeert als psychosomatisch fysiotherapeut de oorzaken te achterhalen van bijvoorbeeld chronische pijn. Wat zegt Brenda van Gent over de invloed van iemands geestelijke gesteldheid op haar of zijn lichamelijk functioneren?
Hoe beleven pluimveehouders hun geloof als er vogelgriep uitbreekt op hun bedrijf? Jan Sterrenburg interviewde een aantal boeren: God heeft het toegelaten.
Hoe kijken psychiaters naar de rol van religie en spiritualiteit bij de psychische gesteldheid van hun patiënten? Piet Verhagen was betrokken bij een module die een belangrijke ontwikkeling laat zien op zijn vakgebied.
Een poosje terug las ik een artikel van Machteld Huber over ‘positieve gezondheid’. Huber stelt daarin de vraag: ‘Hoe gezond vindt u zichzelf? Registreer dit even voordat u verder leest. Dat kan leerzaam zijn’. Ik registreerde in mezelf iets anders, namelijk dat ik dacht: Wat een oninteressante vraag!
De kerk als hospitaal – het is een beeld dat regelmatig opduikt. Als een plek waar zieken en gewonden, waar mensen met butsen en deuken welkom zijn.