Terwijl de hel in de taal en beelden van de seculiere wereld volop aanwezig is, heerst onder christenen en theologen verlegenheid. Zij spreken liever niet over de hel. Uit onderzoek blijkt dat steeds minder christenen geloven dat de hel bestaat, steeds minder predikanten ernaar verwijzen in hun preken en steeds minder kerkgangers de hel als een belangrijk punt in hun geloof beschouwen. Arnold Huijgen en Rick Benjamins gaan onder leiding van Elsbeth Greven met elkaar in debat over de hel. Kunnen wij nog spreken over de hel en als we nog over de hel kunnen spreken, hoe dan en welke consequenties heeft dat dan voor ons spreken over God?

Het is niet het meest populaire onderwerp in kerk en theologie. Het geloof erin is ook tanende, zo blijkt uit recent onderzoek. Wie er nog wel in gelooft, is huiverig om het ter sprake te brengen. Het woord klinkt nog wel af en toe in maatschappelijke discussies, maar dan vooral in metaforische zin: de hel.

Kunnen (psychische) ziektes veroorzaakt worden door boze geesten? Reinhard van Elderen heeft jarenlange ervaring met bevrijdingspastoraat. Belangrijk is om oog te hebben voor de samenhang van iemands levensverhaal.

Het verhaal over Adam en Eva is zo’n bekend verhaal. Toch spreekt het nog altijd de lezer en de hoorder aan. Waar ben je?

Kerk betekent als je het mij vraagt: de gemeenschap van Jezus Christus. Het goede nieuws is dat God gemeenschap herstelt: onze gemeenschap met God en met elkaar. De gemeenschap van de kerk is dus een integraal onderdeel van het goede nieuws van Jezus. In dit theologisch drieluik over ecclesiologie neem ik dit als vertrekpunt; in delen twee en drie heb ik het over de kerk als belichaming en bemiddelaar van het goede nieuws.

In dit artikel kijkt Frank Bosman aan de hand van de South Park aflevering ‘Cartmanland’ naar de kwestie van lijden en rechtvaardigheid in het Bijbelboek Job. Verdienen wij het lijden op een of andere manier? Gaat het om calculatorisch of retributief lijden?

De kritiek op de kerk die Richard Dawkins, Christopher Hitchens en vele anderen de afgelopen jaren hebben geuit, horen bij een trend in sceptische kringen om de kwalen van het christendom te ‘genezen’ op een manier die vaak wat van propaganda weg heeft. Maar dat is niet nieuw. ‘Elke tijd herinterpreteert – en herschrijft – onvermijdelijk het verleden overeenkomstig zijn eigen interesses, idealen en illusies’, stelt de historicus-theoloog David Bentley Hart.[2] We zijn geneigd de mislukkingen van het recente verleden te overdrijven en te vertekenen, zegt Hart, om onze tijd en plaats als het hoogtepunt van de mensheid en het toppunt van de geschiedenis – en al ‘het goede’ erin – weer te geven.

Jan van der Meer schreef een recensie over het boek ‘Schurken en heiligen’ van de Australische historicus John Dickson. Biedt het boek een goede kijk op goed en kwaad in de geschiedenis van het christendom?

Voordat ik ‘Calvinism. A Very Short Introduction’ van Jon Balserak las, dacht ik dat onze Nederlandse gereformeerde traditie een bijzonderheid was die nergens elders te vinden was. Hooguit kwam het op enkele plekken voor in de VS, Canada of Zuid-Afrika, daar gebracht door Nederlandse immigranten uit de laatste eeuwen. De vragen van de traditie waarin ik opgroeide leken nergens elders voor te komen.