In Micha 4:1-5 zien we de processie van alle volken naar Jeruzalem. Ze willen de weg in het leven leren van de Heer die heeft overwonnen. Groot feest: eindelijk vrede en rust voor iedereen, ook de kreupelen en de verstrooiden (4:6). In Psalm 98 juicht de hele schepping: de Heer komt om de wereld te oordelen naar recht en wet. Psalm 4 weet van verdrukking, roept om ruimte en weet van het veilige huis bij de Heer.

Na de kruisdood staan de volgelingen van Jezus voor de moeilijke opdracht om naar anderen toe te verwoorden hoe dit toch niet het einde is, omdat God sterker is dan de dood. Het christelijke getuigenis van de verrijzenis bouwt verder op de joodse ervaring dat God een toekomst schept voor zijn volk, ondanks oorlog, verwoesting, ballingschap en (martel)dood.

Evenals voor de Goede Vrijdag voert het Oecumenisch Leesrooster voor de Paaswake jaarlijks dezelfde lezingen op. Voor de Paaswake zijn dat er tien: drie uit de Tora, vier uit de profeten, twee uit de brieven en ten slotte het opstandingsevangelie, dit jaar volgens Matteüs. Het rooster geeft ook aan welke psalmen die lezingen kunnen afwisselen.

De Israëlieten, net vertrokken uit het diensthuis, werden doodsbang toen Farao met zijn leger hen inhaalde. De Heer redde hen van de ondergang (Exodus 14:9-14). Op deze Paasdag zingt de kerk met woorden van Israël: ‘Ik zal niet sterven, maar leven en de daden van de Heer verhalen.’ Zij herkent haar Heer Jezus Christus in de afgekeurde steen die een hoeksteen werd. Hij is gestorven en leeft (Psalmen 118:17.22).

In Johannes 5:24-29 lezen wij: ‘Wie mijn woord hoort en Hem gelooft die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven en komt niet in het oordeel, want hij is overgegaan uit de dood in het leven. (…) De ure komt en is nu, dat de doden naar de stem van de Zoon van God zullen horen, en die haar horen zullen leven. (…) Verwondert u hierover niet, want de ure komt, dat allen, die in de graven zijn, naar zijn stem zullen horen, en zij zullen uitgaan, wie het goede gedaan hebben, tot de opstanding ten leven, wie het kwade bedreven hebben tot de opstanding ten oordeel’ (NBG ’51).

In de schriftlezingen van deze zondag spelen tijden en namen een doorslaggevende rol. Het verhaal van de roeping van Mozes bij de brandende braamstruik loopt uit op het noemen van de Godsnaam JHWH. Die wordt met werkwoordvormen van de stam (Hebr.:) haiah geduid als: ‘Ik ben die Ik ben’, of tegenwoordig meestal vertaald met: ‘Ik ben die er zijn zal’ (Exodus 3:14 – Nieuwe Bijbelvertaling). Bedoeld is dan: je zult zien wie Ik ben als Ik mijn volk uit de slavernij van Egypte laat wegtrekken.

Jeremia 32:36 begint door met twee woorden de aandacht te trekken: ‘Welnu! Daarom!’ (Hebr.: ‘attah lakhen). En dan komt de boodschap van JHWH die verteld moet worden. De tekst vertelt het alsof Hij voor Jeruzalem staat, ‘deze stad’ – aanwijzend voornaamwoord. Hij staat erbij en kijkt ernaar. Deze stad heeft het zwaard van Babylon gevoeld; honger en pest hebben er huisgehouden. Welnu! Daarom! In al die droefheid breekt JHWH God met Jeremia’s tekst in.

De Heer laat zich als Héér ontmoeten. Dat is het centrale thema van de lezingen voor de eerste zondag na Pasen. Ook al lijkt het niet zo, de Heer regeert, zoals Hij altijd heeft gedaan en altijd zal doen.

Opstanding betekent ontmoeting met God, heeft Karl Barth ons geleerd (KD IV/1, 377). In het paasverhaal van Johannes 20:1-18 vinden verschillende ontmoetingen plaats. Niemand stelt daarbij de vraag: ‘Hoe kan dat nou?’, zoals rationele mensen zich in onze tijd afvragen. Opstanding raakt immers aan een goddelijk geheim. Het gaat meer om de vraag: Welke betekenis hebben deze ontmoetingen voor ons eigen leven? Laten wij ons verrassen, verdiepen we ons, durven we vertrouwen, laten we ons aanspreken, keren we ons om en horen we wat er wordt gezegd?