Veronica Scheffers vertelt waarom ze wordt geraakt door het samenzijn en de liederen van Taizé. Herademing-redacteur Marianne Sommers verbindt een praktische handreiking aan wat Scheffers aanroert. Of je nu thuis blijft of vakantieplannen hebt voor komende zomer: denk eens aan Taizé!

De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren heet ‘Weeskinderen- of Wezenzondag’. Jezus’ volgelingen zijn als weeskinderen achtergelaten.
Twaalf eeuwen na Jezus’ Hemelvaart voltrekt zich iets soortgelijks rond Franciscus van Assisi. Toen hij wist dat zijn boodschap was overgekomen, trok hij zich terug als leider. En toen hij stierf, liet hij een beweging achter die zelfstandig verder moest.

Rond herdenking en bevrijding besteedt Geert van Dartel (voorzitter van de Raad van Kerken in Nederland) aandacht aan het thema ‘vrede’ binnen de Wereldraad van Kerken. Vanaf 2013 roept de Wereldraad van Kerken op tot een ‘pelgrimage van gerechtigheid en vrede’. Een van de laatste Nederlandse uitwerkingen daarvan was het leggen van zonnebloemen bij de Oekraïense ambassade. In de algemene vergadering van 2022 is de tekst aangepast in ‘een pelgrimage van gerechtigheid, verzoening en eenheid’. Opmerkelijk is dat het woord vrede is weggevallen.

Door de tijden heen kwamen en komen bewegingen op gang. André Wesche gaat met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis en geeft een overzicht van positieve, inspirerende bewegingen. Als eerste noemt hij de beweging die met Jezus van Nazareth begon en tussen ‘Pasen en Hemelvaart’ op gang kwam.

Recensie van Etty Hillesum. Het verhaal van haar leven van Judith Koelemeijer. Zij heeft veel nieuws ontdekt.

Recensie van Etty Hillesum. De binnenwereld is even reëel als de buitenwereld door Willy Dupont.

Recensie van Thomas Merton, Vrede in het na-christelijk tijdperk.

Hoe keken Thomas van Aquino, Benedictus van Nursia, Martinus van Braga, Johannes Cassianus en Augustinus naar ‘woede’? Sommigen zeggen: onderdruk en vermijd woede. Anderen zeggen: laat woede toe maar laat haar niet tot wasdom komen. Benedictus zei bijvoorbeeld: je moet je woede niet uitleven, niet de vrije loop laten, je moet haar niet tot voltooiing brengen.

Nadat haar moeder overleden is, cirkelt Barbara Zwaan rond het begrip ‘vrede’. Ze voelt iets van vrede terugkomen als ze zich al wandelend met haar verbindt. De innerlijke vrede van haar moeder was gegroeid, naarmate ze zich meer moest overgeven aan het vergeten, dat bij haar dementie hoorde. Nu ze in haar hemelhuis is, is die vrede volmaakt. Barbara’s ontdekking dat de geestelijke verwevenheid sterker is dan de dood, voelt als thuiskomen, in vrede.