Merton boetseerde woorden vanuit de stilte
Thomas Merton kende de spanning tussen spreken en zwijgen. In het klooster waar stilzwijgen de regel was, ervoer hij de druk van de non-verbale communicatie. Zijn boeken riepen zoveel respons op dat hij dit als een bedreiging ervoer voor zijn stille leven. Op den duur voelde hij zich echter geroepen om zich uit te spreken over maatschappelijke kwesties. Pas in de stilte van de bossen voelde hij hoe vruchtbaar de paradox is van zwijgen en spreken.