Wat verbeeldt de kerk zich wel niet? Wie is ze in de democratische rechtsstaat? Wie is ze tegenover de overheid? Over deze vragen gaat dit artikel. Centraal staat het rapport ‘De kerk en de democratische rechtsstaat’, een document waarin de Protestantse Kerk haar positie bepaalt ten opzichte van rechtsstaat en overheid. Om beslagen ten ijs te komen, begin ik met een weergave van de politieke theologie van de prominente Amerikaanse theoloog Stanley Hauerwas.

Het schemert. Voor ons ligt het strand. Wegstervend klokgelui achter ons ver-raadt dat de stad niet erg ver weg is. Steeds donkerder weerspiegelt het eindeloze water de rode en paarse tinten van de lucht, de uitlopers van de rotsen links en rechts in de verte zijn blauwzwart – straks zullen ze niet meer te zien zijn. Ver voor ons wandelt een gestalte, een man. Aan zijn gang en houding is te zien dat hij loopt te denken. Het machtig schouwspel van kleuren en verten neemt hem in het landschap op alsof hij erbij hoort. Daar verandert zijn gepeins niets aan.

In het zevende boek van de Apostolische Constituties (hierna: AC), een kerkorde die vrijwel zeker is opgesteld in het Syrische Antiochië in het midden van de jaren tachtig van de vierde eeuw, vindt men een intrigerende set gebeden. De meest recente kritische editie is die van M. Metzger, Les Constitutions Apostoliques, 3 vols. (Sources Chrétiennes […]