Van Jezus is maar een preek overgeleverd die werkelijk die naam mag hebben. Zijn redevoeringen op de berg en in het veld (Matteüs respectievelijk Lukas) behoren tot een ander genre, een veel vrijere vorm: een betoog doorspekt met halachische opmerkingen. Maar Schriftuitleg in de context van de liturgie, daarbij zien we Jezus maar een keer aan het werk: in de synagoge in Nazaret (Lukas 4:14-30). Wat daar gebeurt, is in vele opzichten bijzonder.

‘Ja, dank jullie wel. De ministeriële commissie crisisbeheersing heeft zich vandaag gebogen over een nieuw advies van het Outbreak Management Team’. Met deze woorden begon minister-president Mark Rutte op donderdag 12 maart jongstleden de persconferentie waarin een aantal nieuwe maatregelen in het kader van het terugdringen van het virus covid-19 werden toegelicht.

Niet toe te geven aan de zelfzuchtige verlangens, die uw ziel in gevaar brengen… – 1 Petrus 2:11 (NBV) Bijbelteksten kunnen in de loop van de tijd soms een eigen leven gaan leiden en roepen dan – wanneer ze los van de oorspronkelijke context worden gelezen – soms andere associaties op dan ze ooit deden. […]

Kanaän, Israël, Palestina: drie historische namen voor één landje op het kruispunt van drie werelddelen, momenteel bewoond door twee volken die het allebei claimen, maar in een ongelijke machtsverhouding. Van wie is dat land? Van de Israëli’s? Van de Palestijnen? Van allebei? Van geen van beide? Is het van God? Heeft God het aan één van deze volken gegeven? Of aan beide? Deze vragen houden theologisch Nederland al enkele decennia sterk verdeeld. De pijnlijke tweestrijd in het beloofde land zelf horen we terug in het debat.