In de synoptische evangeliën wordt het optreden van Johannes de Doper in het bijzonder verbonden met de woestijn en met de Jordaan. Een verband met de Jordaan is ook in het vierde evangelie aanwezig (Joh 1:28 “Bethanië over de Jordaan”), hoewel Johannes daar ook nog op een andere plaats doopt, namelijk in Aenon bij Salim (Joh 3:23). Waarom worden deze locaties in de evangeliën expliciet genoemd?

Het valt niet te ontkennen dat het ideaal van institutionele eenheid—in het oecumenische jargon: organic unity of organic union—in de oecumenische beweging minder centraal staat dan een eeuw geleden. De slotboodschap van de 8e consultatie van United and Uniting Churches (Johannesburg 2008) verwoordt treffend hoe deze kerken zichzelf nu bescheiden opstellen: ‘United and Uniting Churches do not claim to be forerunners within the ecumenical movement, nor do we see ourselves as relics of an ecumenical past’.

In het nieuwe Liedboek staat onder nummer 561 een lied van Jan Willem Schulte Nordholt (1920-1995): ‘O liefde die verborgen zijt’.1 De tweede en derde strofe van dit lied luiden als volgt:

In Judas der Ertz-Schelm – het meest uitvoerige werk dat ooit over Judas Iskariot is geschreven – verzamelde Abraham a Sancta Clara – een beroemd zeventiende-eeuws prediker aan het keizerlijk hof te Wenen – alle legendes over Judas die er in de loop der tijd waren ontstaan.

De hoofdstukken uit het boek Ezra over de ‘crisis rondom de gemengde hu-welijken’ vormen geen populair onderwerp voor bijbelstudie of prediking. Integendeel, voor nogal wat lezers zullen ze onbekend zijn, en wie zich er toch aan waagt zullen bij lezing al snel de haren te berge rijzen: wat gebeurt hier? Moet dit zo? Tegelijk raken ze wel aan thema’s die grote actualiteit heb-ben: identiteit, bedreiging en afgrenzing van de gemeenschap, daar gaat het continu over in het publieke debat. De vraag ligt voor de hand: wat moeten we hiermee als lezers in onze context van gesloten of juist open grenzen.