Leegte kan ruimte scheppen, zodat je ontvankelijk bent. Voor God, maar ook voor wat er binnenin je leeft en naar buiten moet.

Tekst: Bara van Pelt Beeld: Rianne te Winkel

In 2021 spoelt een verwoestende waterstroom Valkenburg in. Ruim 600 huishoudens, twee woonzorgcentra, een hospice, twee kerken en talloze horecazaken worden getroffen – en daarmee de hele gemeenschap. Een verhaal over machteloosheid en empathie.

Er kan zomaar een wervelstorm opsteken in je leven – je wordt getroffen door een herseninfarct, je krijgt een ongeluk, je komt in een politiecel terecht… Wat doet dat met je? Wat helpt je dan verder? Drie persoonlijke verhalen.

Stormen heb je in soorten en maten. Persoonlijke stormen. Stormen in de buurt. Nationaal. Wereldwijd. Rampen. Hoe kun je je daarop voorbereiden?

De zussen Leny van Noppen-Sinke en Ada Sinke noemen zichzelf ‘kinderen van de ramp’: met hun ouders zijn ze overlevenden van de stormramp die op 1 februari 1953 grote delen van Zeeland en delen van Zuid-Holland en Noord-Brabant onder water zette.

Kun je echt ‘in iemands schoenen gaan staan’? Kun je de situatie van een ander werkelijk begrijpen en aan den lijve voelen? Sterker nog: kun je het lot van iemand anders ondergaan?

De enige zijn. Het kan een fijn gevoel geven: jij bent voor mij de enige. Of: wat ben jij bijzonder! Maar het kan ook heel ongemakkelijk zijn. Je staat apart. Als enige.

Hoe zit het toch met mensen? Aan de ene kant wil de mens zó graag vrij zijn om zich te ontwikkelen tot een uniek individu; helemaal zelf bepalen wat je denkt en wat je doet. Aan de andere kant blijft er de diepe behoefte aan geborgenheid en bij elkaar te horen.