Wist u dat zo’n 17.000 mensen in Nederland lijden aan een zomerdepressie? Dat zijn op de hele Nederlandse bevolking misschien niet zo heel veel mensen, maar het is toch een opmerkelijk aantal.

Het Straatpastoraat in Amsterdam wil een ‘verhalenplein’ zijn, waar het delen van verhalen centraal staat. Speciaal voor mensen die het leven op straat kennen.

Fred van Iersel weet dat hij niet lang meer te leven heeft. De manier waarop bisschop Ignatius zijn eigen naderende dood beleeft, spreekt hem aan: vanuit het beeld van de graankorrel die moet sterven om vrucht te dragen. Sterven hoeft niet eenzaam te zijn en vruchteloos.

‘Je komt er sterker uit, let maar op.’ ‘Over een tijdje zie je waarom je dit moest meemaken.’ Herken je deze clichés, dan is de kans groot dat je intense levenservaringen opdeed.

Kun je echt ‘in iemands schoenen gaan staan’? Kun je de situatie van een ander werkelijk begrijpen en aan den lijve voelen? Sterker nog: kun je het lot van iemand anders ondergaan?

Al het vertrouwde achter je laten. Een nieuwe start maken. Omwille van een hoger doel, een groter belang. Dat kan betekenen dat je een vogel zonder nest wordt.

De enige zijn. Het kan een fijn gevoel geven: jij bent voor mij de enige. Of: wat ben jij bijzonder! Maar het kan ook heel ongemakkelijk zijn. Je staat apart. Als enige.

In het leven van slachtoffers van huiselijk geweld lijkt het een terugkerend thema: denken dat je de enige bent die dit gebeurt. Ik vroeg Inge van Bommel, antropoloog en ruim vier jaar werkzaam in de begeleiding van slachtoffers, op welke manier dit steeds weer opduikt.

Een verhaal over Uil en Kat. Uil heeft last van vliegangst. Hij komt er door het lezen van een verhaal van iemand die hetzelfde ervaarde als hem, achter dat er meer zijn zoals hem. Uil voelt zich hierdoor minder alleen.