Beeld: Rianne te Winkel Tekst: Bara van Pelt

Heilige momenten kunnen op allerlei plekken ervaren worden en zijn niet gebonden aan vaste christelijke kerkelijke rituelen. Twee voorbeelden: een celreiniging in de gevangenis en een avondgebed in de moskee.

‘Waarom huil je?’ vragen twee engelen aan Maria, als die zich naar het lege graf van Jezus buigt. Haar verdriet wordt gezien, naar haar vragen wordt geluisterd.

‘Je komt er sterker uit, let maar op.’ ‘Over een tijdje zie je waarom je dit moest meemaken.’ Herken je deze clichés, dan is de kans groot dat je intense levenservaringen opdeed.

Breuken en scheuren kun je proberen te verbergen door ze onzichtbaar te maken en te houden. Je kunt ze ook laten zien.

De zussen Leny van Noppen-Sinke en Ada Sinke noemen zichzelf ‘kinderen van de ramp’: met hun ouders zijn ze overlevenden van de stormramp die op 1 februari 1953 grote delen van Zeeland en delen van Zuid-Holland en Noord-Brabant onder water zette.

Veronica had Jezus’ tranen gezien: tranen van pijn en verdriet, tranen die de pijn en het verdriet van alle mensen weerspiegelden. Met haar zweetdoek zou Veronica Jezus’ gezicht hebben afgeveegd. Op wonderlijke wijze bleef in die doek een afdruk van diens gelaat achter. De legende is virtuoos naverteld door de Zweedse schrijfster Selma Lagerlöf in haar bekende bundel Christuslegenden.

Een verhaal over Uil en Eekhoorn. Ondanks dat Uil heel veel verdrietigs heeft meegemaakt kan hij nog steeds lachen samen met zijn vrienden.

Niemand woont voor zijn of haar plezier in het verpleeghuis. Afhankelijkheid, achteruitgang en ziekte zijn er dagelijkse realiteit. Altijd als ik er binnen stap, raakt het me weer. In de tijd voor Pasen wordt dit verdriet als het ware uitvergroot. Dan staan we stil bij het lijden en sterven van Jezus dat ons lijden, loslaten en sterven raakt.