Heilige momenten kunnen op allerlei plekken ervaren worden en zijn niet gebonden aan vaste christelijke kerkelijke rituelen. Twee voorbeelden: een celreiniging in de gevangenis en een avondgebed in de moskee.

Hoe bouw je aan verzoening en aan vrede in een gebied dat verscheurd is door geweld? In een situatie van onderlinge haat en gepolariseerde tegenstellingen?

Het zal vast te maken hebben gehad met mijn gevoel van veiligheid thuis dat ik als kind nooit bang was als het buiten stormde. Sterker nog, ik vond het juist spannend; zeker als het dan ook nog eens onweerde, die disco van de Heer. Naarmate ik ouder werd, kon ik me steeds meer voorstellen bij de gevaren van een storm, zoals omvallende bomen (wat dóén die dingen dan ook in de stad), wegwaaiende dakpannen en rukwinden in het algemeen.

Kerstverhaal

‘Weet je wat ik nou wel eens zou willen?’ ‘Jazeker, een reisje langs de Rijn op zo’n boot en dan lekker met een glaasje moezelwijn tijdens een zoele avond op het dek zitten. Dat zeg je namelijk al jaren.’ ‘Nee, ik zou willen dat het overal ter wereld vrede en gerechtigheid was.’ ‘O dat is weer eens iets anders. Maar dat willen we allemaal wel, hoor.’

Het is verlangen dat ons gaande houdt. Verlangen naar heelheid. Verlangen om mee te doen. Om van betekenis te zijn.

Als kind verlangde ze naar het moment dat Jezus zou terugkomen op aarde. Dán zou de wereld mooi en vol vrede worden. Maar eerst wilde ze verpleegster worden, trouwen, kinderen krijgen. Dat kwam ervan. Haar verlangen naar troost, naar vrede en recht bleef.

Er waren eens twee schilders die allebei opdracht kregen om een schilderij te maken dat innerlijke vrede tot uitdrukking bracht. Een jury zou hun werk beoordelen.

‘Twee zielen, één gedachte’ wordt wel gezegd als twee mensen op hetzelfde moment hetzelfde idee krijgen. Dat kan ook met meer dan twee mensen gebeuren, zelfs met een hele vergadering. Zo werkt de Quakermethode van besluitvorming. Daarbij wordt gebruik gemaakt van stilte.