Vier mensen over hun eigen rommel en rommeligheid. Over rondslingerende persoonlijke eigendommen in een gezamenlijke huiskamer, een schilderachtige studentenkamer, een voor even opgeruimd bureau en verbindingspaadjes in de chaos.

De volgelingen van Franciscus van Assisi kozen ervoor om te leven zonder bezit. Ze voelden hun eigen tekorten en het lukte hen om juist daardoor de dingen op waarde te schatten. Zo leven leerde hen ook om waarde te zien in wat waardeloos lijkt.

Si leeheg ioom nee dlerew ed tad fooleg ki. Deze woorden lijken onzin. Letters die zomaar op het papier zijn gegooid. Chaos dus. Maar als u het zinnetje omgekeerd leest, staat er: ik geloof dat de wereld een mooi geheel is. Achter die op het eerste gezicht chaotisch opgeschreven letters blijkt een logica te zitten. Geen chaos dus.

Bij sommige mensen is de drang om spullen te verzamelen zo sterk en zo grenzeloos, dat het niet alleen een heel vol huis oplevert maar ook stress, gevaarlijke situaties in huis of klagende buren.

Het begint al met de eerste zin uit het eerste bijbelboek Genesis: ‘Toen God begon met scheppen, was de aarde woest en doods.’ ‘Woest en doods’ is in het Hebreeuws tohoe wavohoe. Spreek dat hardop uit, en met een beetje fantasie hoor je de gure wind over de verlaten vlaktes loeien.

Een verhaal over Mus en Eekhoorn. Mus wilt Eekhoorn helpen door zijn hol op te ruimen, maar Eekhoorn vindt het juist fijn om omringd te zijn met spullen die hem aan mooie dingen doet denken.

Wie zelf een min of meer aangeharkt bestaan leidt, kan zich veroorloven mild te zijn over rommel. Het woord ‘rommelig’ alleen al heeft beslist een positieve bijklank. ‘Gezellig, die verhuisdozen in jullie kamer, kun je gebruiken als bijzettafeltje’, ‘Zo’n keurig kaarsrecht afgebakend gazonnetje, daar kan ik toch zo de kriebels van krijgen!’, ‘Echt een aangenaam chaotische man!’, ‘Ik voelde me meteen helemaal op mijn gemak tussen die stapels boeken overal.’ En dan wordt ook Albert Einstein weer eens gememoreerd, die zou hebben beweerd dat een opgeruimd bureau gelijk staat aan een lege geest. Let wel, de rommel wordt vergoelijkt, niet nagestreefd en wie zich herkent in dit register heeft vermoedelijk zijn eigen bureau wél opgeruimd.

Mijn volle huis, mijn chaos, mag niemand rommel noemen, behalve ik. Mijn rommel is vrucht van duurzaam verantwoord willen leven én hamsterinstinct.

Voor ons online-gesprek heeft opruimcoach Gerda een strak en vrolijk ingerichte kast als achtergrondscherm geïnstalleerd. Ze licht met een knipoog toe: ‘Mensen verwachten vaak dat een opruimcoach helemaal niets op haar bureau heeft en dat alles aan kant is, maar als ik werk verzamel ik ook gewoon m’n spullen om me heen.’