Als het ergens voor iedereen ‘veilig’ zou moeten zijn, dan in de kerk. Hoe stellen kerk en gemeente zich op ten aanzien van het thema gender? Is er ruimte voor jongeren met hun zoektocht en vragen?

In de samenleving, maar ook in de kerk is een grote verscheidenheid aan mensen. Hoe gaan die met elkaar om? Zien ze elkaar, maken ze contact? Hinderen (voor)oordelen wellicht…? Over ‘de ene, algemene, christelijke kerk’…

In de kerk raken mensen van allerlei pluimage met elkaar in gesprek, ook over gender en seksuele oriëntatie. Hoe kunnen we met elkaar dat gesprek aangaan, zo dat verwarring ook heilzaam kan worden? En wat maakt het veilig genoeg voor mensen die niet in een hokje passen om hierover te praten?

Hoe reageer je als pastor op een verhaal van seksueel misbruik? Slachtoffers vertellen wat ze hopen van een pastoraal gesprek en daar formuleert de auteur vijf lessen uit.

Bij grensoverschrijdend gedrag in een pastorale relatie raakt zeker ook de gemeente zélf gewond. Wat is nodig om ‘dat beschadigd lichaam van Christus’ te (helpen) helen…?

Onze godsbeelden ontstaan in de opvoeding. Incestervaringen hebben daar grote invloed op. Tegelijk kunnen cognitieve godsbeelden ook ter heling worden ingezet.

Na twee jaar overleg en afwachten deed ik in 2016 intrede als LHBT-predikant in de Protestantse Kerkte Amsterdam. Het Gay en Lesbian Klassiek Koor Amsterdam (Galakoor) zong en ik ontving een bijzondere zegen van drie voorvrouwen uit de brede LHBT-beweging.