Deze preekschets voor Wezenzondag is geschreven door Johan Lotterman. De tijd tussen Jezus’ hemelvaart en Pinksteren is een periode waarin Jezus’ vrienden zich ontheemd voelden. Jezus heeft hen daarop voorbereid in de gesprekken tijdens hun laatste maaltijd, de Pesachmaaltijd. Deze hoofdstukken worden in het evangelie van Johannes afgesloten met een gebed van Jezus voor zijn vrienden en over hun hoofd heen voor ons. Ook wij kunnen ons ontheemd of verweesd voelen in deze wereld.

Deze preekschets van Jan Swager is bestemd voor Pinksteren en gaat over Romeinen 8:1-11. Sinds Pinksteren geldt voor ons de ‘wet van de Geest’. Wanneer we ons daardoor laten leiden, ontvangen we leven en vrede.

Dit kindermoment van Jan Swager is geschreven voor Pinksteren. Wanneer de Heilige Geest komt, gebeurt er iets binnen in mensen. Ze beginnen enthousiast te spreken over Jezus. De aansprekende voorbeelden in het kindermoment laten zien wat enthousiasme is: je borrelt als het ware over.

Deze preekschets van Pieter Both laat zien dat de Geest prachtige dingen doet in ons leven. Hij leidt ons leven en overtuigt ons dat we kind van God zijn. Daarnaast doet hij iets met onze angst. Een angstvrij leven is een groot goed in onze tijd waar angst voor het onbekende een grote rol speelt.

Wie zich verwondert, komt niet snel tekort, zo schrijft Jan Martijn Abrahamse als slotzin in zijn bijdrage over zingevingsschaarste. Hij beschrijft de zingevingsschaarste in ons land (en in een groot deel van West Europa en Noord Amerika voeg ik gemakshalve even toe) en dat doet hij heel treffend. Het is ook schrikken als je ziet waar een ‘gemiddelde’ Nederlander zich druk om maakt en hoe de verschillen tussen arm en rijk alsmaar groeien – de voedselbank heeft het drukker dan ooit.

Wie waakt erover dat de theoloog niet opbrandt? Mijn antwoord is eenvoudig. Intervisie, supervisie, coaching, ik wens ze elke theoloog toe. Ik heb er zelf veel baat bij. De eindverantwoordelijke voor de eigen ziel is echter de theoloog zelf. Dit geldt voor alle beroepscategorieën maar wellicht op een bijzondere wijze voor theologen. Immers, naast de ratio kan ook de intieme, persoonlijke geloofservaring een rol spelen in het bedrijven van theologie.

Yanniek van der Schans vestigt de aandacht op de grenzen van ‘ruimte maken voor’ tot zwijgen gebrachte groepen in haar column ‘Zelf zwijgen voor wie stil gemaakt is.’ In haar column betoogt ze dat ‘het niet genoeg is om een stem te geven aan degenen die tot zwijgen zijn gebracht zonder individuen die tot die groep behoren daadwerkelijk in staat te stellen het voortouw te nemen.

Deze preekschets over Lucas 24:13-34 is door Bert Aalbers geschreven voor de tweede zondag van Pasen. De Emmaüsgangers zijn van Jeruzalem (stad van vrede) op weg naar een plaats die symbool staat voor alle hoop laten varen, geen toekomst. Pas als de Schriften opengaan, gaan hun ogen open.

De laatste jaren schrijf ik steeds meer. Ik vind schrijven boeiend en plezierig. Je bereikt veel mensen, ook op langere termijn. Het schrijven helpt om mijn gedachten boven water te krijgen, kritisch te onderzoeken op hun coherentie en te ordenen tot een logisch geheel. Ik loop vooral warm voor spiritualiteit en christelijk geloof. Ik kan schrijven over datgene waaruit ik leef. Als ik terugblik op mijn schrijftechniek dan merk ik een aantal constanten op en evengoed een evolutie. Ik deel zeg raag met je.