Hoe voelt het als oorlog onder je huid kruipt, welke geuren en geluiden blijven je bij? Wat als jij het bent die gegijzeld en gemarteld wordt, die staat te huilen om je kind, en de hele wereld kijkt mee? Wat als je doodsangsten uitstaat in een schuilkelder of gewoon in je eigen huis, terwijl de raketten rondom inslaan? Ik kijk naar mijn telefoon en het duizelt me. Ik wil het allemaal niet weten en toch ook weer wel, ik voel me bang en boos en verdrietig tegelijk. Mijn hart huilt om afgeslachte baby’s en zoveel meer, en ik denk: God, waarom? Hoe lang nog? Heer, ontferm u.

Naar aanleiding van de moorddadige terreuraanval op Israël door de terroristische organisatie Hamas, schreef Steven Paas een artikel over Hamas en het christelijke ‘Israëlisme’. Op welke wijze hebben Israëlhaat en Israëlverheffing meer met elkaar te maken dan hun vertegenwoordigers zouden willen?

De ‘Prinsjesdag van de Duurzaamheid’ staat voor de deur, oftewel: duurzame dinsdag. Op deze dag ontvangt het kabinet het duurzame koffertje met initiatieven, inclusief troonrede en een feestje. Een mooie gelegenheid om eens te praten over hoe we stem kunnen geven aan delen van de schepping die letterlijk geen stem hebben: de niet-menselijke natuur.

Soms vóél je het gebeuren. Er komt iets over een zaal waardoor de hele ruimte wordt tot één geheel. De woorden van de spreker resoneren diep in de harten van de aanwezigen. Mensen zitten op het puntje van hun stoel, hier en daar rollen tranen over de wangen. Iedereen wéét: dit gaat over míj en Gód is hier. Het zijn momenten van de grootste intimiteit en intensiteit waar het Woord gebéúrd in het binnenste van de mensen.

Het kwam voor mij als een schok om te lezen dat de 94-jarige, Tsjechische auteur Milan Kundera op 11 juli is overleden. Naast dat zijn romans een genot zijn om te lezen, zijn zijn inzichten regelmatig een grote inspiratiebron voor me geweest. Meer dan eens heb ik citaten meegenomen in mijn preken en schrijven, dus ik deel graag een aantal pareltjes ter ere van deze fantastische auteur.

Samen met een kleine groep protestanten speelde Groen van Prinsterer een opmerkelijke rol in de anti-slavernij beweging. Deze bijdrage gaat in op de discussies binnen deze groep en de verschillende theologische en politieke afwegingen die Groen en anderen daarbij maakten.

Is Nes Ammim een vorm van christelijke presentie die nog steeds gedragen wordt door Nederlandse kerken? De verlegenheid rond ‘Israël’ is toegenomen en Israël heeft als vakantieland of pelgrimsbestemming een steeds negatiever imago. Van steun aan Israël is in protestantse kerken weinig sprake meer – zo steunt Kerk in Actie, de diaconale tak van de PKN, vooral Palestijnse minima in de Gazastrook.

De kritiek op de kerk die Richard Dawkins, Christopher Hitchens en vele anderen de afgelopen jaren hebben geuit, horen bij een trend in sceptische kringen om de kwalen van het christendom te ‘genezen’ op een manier die vaak wat van propaganda weg heeft. Maar dat is niet nieuw. ‘Elke tijd herinterpreteert – en herschrijft – onvermijdelijk het verleden overeenkomstig zijn eigen interesses, idealen en illusies’, stelt de historicus-theoloog David Bentley Hart.[2] We zijn geneigd de mislukkingen van het recente verleden te overdrijven en te vertekenen, zegt Hart, om onze tijd en plaats als het hoogtepunt van de mensheid en het toppunt van de geschiedenis – en al ‘het goede’ erin – weer te geven.

In 2023 bestaat de staat Israël 75 jaar. De Israëlische viering van het jubileum is de avond van 25 april tot zonsondergang op 26 april. In Israël wordt jaarlijks de onafhankelijkheid gevierd op 5 iar van de joodse kalender; dit jaar valt dat op 25 en 26 april. In 1948 viel de dag op 14 mei; waar in Nederland het jubileum van de staat Israël wordt gevierd, zal daarom 14 mei worden aangehouden.