Yanniek van der Schans vestigt de aandacht op de grenzen van ‘ruimte maken voor’ tot zwijgen gebrachte groepen in haar column ‘Zelf zwijgen voor wie stil gemaakt is.’ In haar column betoogt ze dat ‘het niet genoeg is om een stem te geven aan degenen die tot zwijgen zijn gebracht zonder individuen die tot die groep behoren daadwerkelijk in staat te stellen het voortouw te nemen.
De afgelopen vijf weken volgde ik in de rooms-katholieke parochie in Bussum de cursus ‘Geleid door de Geest,’ naast mij nog een protestantse deelnemer en voor het overige leden uit de parochie, het merendeel vrouwen. Het waren stuk voor stuk inspirerende ontmoetingen waarin we ervaringen deelden, over hoe wij de Geest aan het werk zagen in ons leven, in de wereld – en ja, ook in de kerk.
Dat de verkiezingsuitslag voor de Tweede Kamer van afgelopen november, voor veel mensen erg hard aankwam, merkt ook theoloog-columnist Alexander Noordijk. Het is makkelijk om op zulke momenten in harde taal te verzanden; om zelf uit te gaan sluiten, wanneer je je uitgesloten voelt. Hoe kunnen we hiermee omgaan?
Samen met een kleine groep protestanten speelde Groen van Prinsterer een opmerkelijke rol in de anti-slavernij beweging. Deze bijdrage gaat in op de discussies binnen deze groep en de verschillende theologische en politieke afwegingen die Groen en anderen daarbij maakten.
Op 1 juli vieren we dat de slavernij 150 jaar geleden niet alleen formeel, maar ook in de praktijk afgeschaft werd, en breekt er een nationaal Herdenkingsjaar Slavernijverleden aan. In het afgelopen jaar is het slavernijverleden ook volop onder de aandacht gekomen en bediscussieerd waarbij de regering zelfs formeel excuses heeft gemaakt voor haar gedrag in het verleden. De grote vraag is echter of we in bredere zin wel kunnen spreken van een slavernijverleden.
Afgelopen zaterdag, op Keti Koti, is het nationale Herdenkingsjaar Slavernij begonnen; een jaar waarin in het hele koninkrijk wordt stilgestaan bij een onderbelicht onderdeel van de geschiedenis van Nederland. Voor kerk en theologie in Nederland geldt evengoed dat slavernij als thema al lange tijd een marginale, hoogstens sluimerende aanwezigheid heeft. En dat terwijl kerkverbanden minstens hebben geprofiteerd van slavernij, en theologie actief is ingezet om slavernij te rechtvaardigen. Op deze pagina vind je een selectie van materiaal op Theologie.nl over slavernij, kerk en theologie, ter verdieping, en hopelijk vooral als bron voor gesprek en uitwisseling.
Terwijl vrouwen zeker de helft van de bevolking vormen, wordt niet op alle plekken in organisaties aan hen een gelijkwaardige positie gegeven. Op de universiteit is dat nog steeds ingewikkeld, en in de katholieke kerk is een nog langere weg te gaan.
In de vorige blog is aan de orde gekomen dat feministische theologie een antwoord formuleert op het probleem van het door en door patriarchale karakter van de Bijbel en de christelijke traditie. In deze tweede blog wil ik een voorbeeld geven van hoe feministische theologie er in de praktijk uit kan zien. Ik doe dat door een wat minder bekend verhaal uit het Oude (of Eerste) Testament voor het voetlicht te halen en te laten zien hoe je dit verhaal vanuit feministische theologie kunt lezen.
In mijn pastoraat heb ik enkele keren een zeer aangrijpend gesprek gehad met een volwassene die worstelde met zijn wens om een gender-transitie in te gaan. Verder heb ik het een en ander gelezen, maar ik ben dus geen kenner aangaande gender-issues. Daarom slechts een paar theologische overwegingen, preluderend op de inbreng van meer deskundigen dan ik. Ik richt me qua toonzetting op wat Paulus zegt: “Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij.” (Filippenzen 4:5)
