Persoonlijk vind ik de vraag naar het al of niet bestaan van engelen op zich niet zo relevant. Wat me meer interesseert is waar engelen voor staan, wat ze be-teken-en, waarom er blijkbaar zo’n aantrekkingskracht van uitgaat. Ik heb de indruk dat het concept beschermengelen een efficiënte bemiddeling is om het complexe theologische concept van voorzienigheid toegankelijk en begrijpelijk te maken voor veel mensen. Om die reden lijkt het me gerechtvaardigd voor theologen om na te denken over dit concept, het te verfijnen en uit te zuiveren.

Voor veel mensen is geloven dat engelen bestaan ongeveer hetzelfde als geloven in elfjes of feeën. Dat zijn sprookjesfiguren uit volksverhalen, ontsproten aan een levendige fantasie. Zo spelen engelen een rol in bijbelse verhalen, die lang geleden ontstaan zijn in een totaal andere cultuur. In ons denkraam passen ze nauwelijks meer. Tegenwoordig kom je, als het over engelen gaat, al snel terecht in de schimmige kringen van het spiritisme en het occultisme.

De belangrijkste theoloog van de Parijse emigré-denkers is Sergej Nikolajevitsj Boelgakov (1871-1944). Hij ruilde al gauw het christelijk geloof van zijn opvoeding voor het marxisme en studeerde en doceerde economie. Gaandeweg ervoer hij echter ook onvrede met zijn materialistisch wereldbeeld en keerde uiteindelijk terug naar de kerk.

In dit artikel, dat gebaseerd is op mijn lezing tijdens het Nationaal Religiedebat 2021, beschrijf ik in vogelvlucht een aantal aspecten van de complexe dynamiek tussen religie en klimaatverandering. Zijn er lijnen te ontdekken in de houding van christenen en andere gelovigen tegenover klimaatverandering?