In de gebrandschilderde ramen van de Goudse Sint-Jan krijgen we een bijzondere, kunstzinnige blik op Johannes de Doper, de naamgever van de kerk. In dit artikel komt naar voren hoe Johannes en Jezus verweven zijn.

In dit artikel kijkt Bart J. Koet naar de verschillende manieren waarop Jezus en Johannes de Doper – of Jan de Doper – omgaan met ascese. In deze tekst wordt duidelijk dat Jezus Jan de Doper schetst ‘als een profeet die dicht bij hem staat en die in zijn leerstijl weliswaar heel anders is, maar toch complementair aan Jezus zelf’.

In alle vier de evangeliën in het Nieuwe Testament vinden we berichten waarin Jezus verschijnt na zijn dood aan het kruis en de daaropvolgende opwekking/opstanding/verrijzenis. Hij heeft zich, steeds op eigen initiatief, te zien gegeven. Bij het antwoord op de vragen: aan wie, waar, hoe vaak en hoe, zijn de verhalen bepaald niet eensluidend. Wel echter als het gaat over de vraag: waarom?

Nicodemus komt in het donker van de nacht bij Jezus op bezoek. Het is een bijzonder verhaal dat het evangelie naar Johannes vertelt in 3:1-11. ‘Nicodemus’ is de Griekse vorm van zijn naam, waarvan de Aramese versie waarschijnlijk Naqdimon geweest zal zijn. Naqdimon of Nicodemus was een farizeeër en naar het zich laat aanzien een prominente ook nog. Hij gaat bij Jezus op bezoek en wil klaarblijkelijk niet gezien worden. Het bezoek vindt incognito plaats. Is het omdat hij bang is om herkend te worden?

In alle vier de evangeliën wordt Jezus in de vertelling van het lijdensverhaal verkleed. Dat gebeurt telkens op verschillende manieren. Lucas laat Herodes en de zijnen Jezus in ‘stralende’ kleding kleden en stuurt hem zo terug naar Pilatus. Bij Matteüs en Marcus verkleden Pilatus’ soldaten Jezus met purper en zetten ze hem een doornenkroon op. Daarna kleden ze hem uit en trekken hem zijn eigen kleren weer aan (Matteüs 27:31; Marcus 15:20a), waarna Jezus wordt weggeleid om te worden gekruisigd. Alleen bij Johannes zien we iets anders beschreven staan.

Ruim 75 jaar geleden werd het Evangelie van Tomas teruggevonden. In deze bijdrage worden eerst de vondsten van de Koptische en de Griekse teksten besproken en vervolgens in vogelvlucht enkele visies die deskundigen in de afgelopen zeven decennia hierop hebben gegeven. Vooral twee kwesties komen hierbij aan de orde: kan het een gnostisch geschrift worden genoemd en in hoeverre gaat het terug op de historische Jezus?

Tomas staat in de christelijke traditie bekend als een ongelovige. Het is zelfs een uitdrukking in het Nederlands: een ongelovige Tomas zijn. Tomas geloofde uiteindelijk wel in de verrezen Christus, maar pas – zo zegt diezelfde traditie – nadat hij hem had kunnen aanraken en de kruiswonden had kunnen voelen.

Omdat de wereld Gods schepping is, heeft de Bijbel natuurlijk iets te zeggen over ecologische problemen. Dit lijkt misschien een voor de hand liggende gedachte, maar is het ook zo? Of komt de Bijbel uit een wereld met ossen, paarden en ezels, maar zonder ecologische problemen; een wereld met een natuur die bedreigend was; een wereld zo anders dan de onze dat de Bijbel weinig zegt over onze ecologische vragen en problemen? Dit artikel zoekt aan de hand van drie bijbelpassages een antwoord op de vraag wat het Nieuwe Testament ons te zeggen kan hebben over ecologie.

Je kunt zomaar de gedachte hebben dat Jezus altijd en overal op straat tussen mensen te vinden was. Die gedachte echter gaat onderuit als je de moeite neemt een heel Evangelie door te lezen. Voor dit artikel koos ik voor het Evangelie volgens Markus, om in zijn verhaal te zien waar, wanneer en zo mogelijk waarom Jezus voor anderen even niet dichtbij, maar op afstand was. Daarnaast kijken we ook naar mensen om hem heen die op afstand zijn of worden gehouden. Bewust, dat wil zeggen: met goede redenen, of door de situatie waarin ze verkeren.