De status van de Bijbel in hedendaags Afrika is complex en veelzijdig, onder andere door de associatie ervan met de geschiedenis van Europees kolonialisme en christelijke missie. Adriaan van Klinken vertelt over het project Sacred Queer Stories, met Oegandezen die zijn gevlucht vanwege de homofobie in hun land, die onder meer wordt gevoed door bijbelinterpretaties.
In alle vier de evangeliën in het Nieuwe Testament vinden we berichten waarin Jezus verschijnt na zijn dood aan het kruis en de daaropvolgende opwekking/opstanding/verrijzenis. Hij heeft zich, steeds op eigen initiatief, te zien gegeven. Bij het antwoord op de vragen: aan wie, waar, hoe vaak en hoe, zijn de verhalen bepaald niet eensluidend. Wel echter als het gaat over de vraag: waarom?
Nicodemus komt in het donker van de nacht bij Jezus op bezoek. Het is een bijzonder verhaal dat het evangelie naar Johannes vertelt in 3:1-11. ‘Nicodemus’ is de Griekse vorm van zijn naam, waarvan de Aramese versie waarschijnlijk Naqdimon geweest zal zijn. Naqdimon of Nicodemus was een farizeeër en naar het zich laat aanzien een prominente ook nog. Hij gaat bij Jezus op bezoek en wil klaarblijkelijk niet gezien worden. Het bezoek vindt incognito plaats. Is het omdat hij bang is om herkend te worden?
In veel culturen wordt belang gehecht aan dromen. Ook in Joodse en christelijke tradities is lang aandacht besteed aan dromen, omdat God zich daarin zou kunnen openbaren. In dit artikel wordt geschetst hoe in de Tweede Tempelperiode en dus in de tijd dat het Nieuwe Testament ontstond, nagedacht werd over dromen als mogelijkheid tot goddelijke communicatie.
Het boek Jeremia, vooral bekend als een boek vol oordeel en onheil, bevat ook profetieën van herstel en heil. Dat hoeft de aandachtige lezer niet te verbazen, aangezien Jeremia 1,10 reeds aangeeft dat de profeet Jeremia niet alleen moet ‘uitrukken, verwoesten, vernietigen en afbreken’, maar ook mag ‘opbouwen en planten’.
De bijbelboeken Jeremia en Klaagliederen kunnen allebei tot de literatuur van de Babylonische ballingschap gerekend worden, een periode uit de geschiedenis van het volk Israël die grote sporen heeft nagelaten in de literatuur en theologie.
Jona 2 spoort niet. De tekst is onsamenhangend. In het eerste deel van deze bijdrage gaan we op zoek naar de manieren waarop lezers proberen de tekst weer in het spoor te krijgen. I
Van alle bijbelse figuren die Paulus in zijn brieven noemt – Adam, Eva, Sarah, Hagar, Mozes, David – krijgt Abraham duidelijk de meeste aandacht. Naast een aantal korte verwijzingen (Romeinen 9,7 en 11,1; 2 Korintiërs 11,22) gaat Paulus in twee langere stukken (Romeinen 4 en Galaten 3) in op de betekenis die Abraham heeft.
Over moeilijke woorden gesproken. Het lijkt zo simpel: in de Bijbel draait het om ‘geloof’. Alleen is de vraag hoe het woord dat meestal met ‘geloof’ vertaald wordt opgevat moet worden.
