In de context van zorgzaam met elkaar omgaan wil ik u, in grote stappen, meenemen op een reis die de Molukse gemeenschap in Nederland de afgelopen zeventig jaar heeft afgelegd. Een reis waarin een gemeenschap dacht dat haar verblijf hooguit zes maanden zou duren. Een reis die in 1951 begon met de overtocht van ex-KNILmilitairen en hun gezinnen, samen 12.500 in getal.
Mensen in Nederland die van oppashuis naar kraakpand en weer terug gaan, die logeerbedden gebruiken of inderdaad de daken thuislozenopvang. Mensen in Londen wier flat is uitgebrand, opgekocht door investeerders en na negen maanden nog steeds geen woonruimte hebben. Barcelona, New York, Toronto, Berlijn, noem maar op, overal is er een tekort aan betaalbare woningen. Maar ook in steden op het zuidelijk halfrond is de woningcrisis enorm. Al was het maar omdat de woonkosten de loonopbrengsten ver overstijgen, of omdat veel mensen naar de steden trekken voor werk.
Midden-Nepal, april 2015. Een enorme aardbeving met een kracht van 7,8 trof het land. Met als gevolg 8.000 doden, 22.000 gewonden en een miljoen verwoeste huizen. Een tweede beving in mei veroorzaakte, volgens de regering destijds, 37 doden. Hulp was geboden. Een kijkje in de keuken van een Amerikaans-Luthers wederopbouwproject.
Jakob Wedemeijer (52) was in het vorige college van B en W in Amsterdam een tijdlang wethouder Wonen, Bouwen, Openbare Ruimte en Groen en Reiniging. Na een loopbaan in de sociale advocatuur werd hij in 2016 wethouder voor de SP in Eindhoven, vervolgens stadsdeelbestuurder in Amsterdam Zuid-Oost in 2018, en vorig jaar wethouder in Amsterdam. TussenRuimte interviewde hem.
Huisvesting is een mensenrecht. Daar zal iedereen het over eens zijn. De realiteit is echter dat dit recht voor een groot deel van de wereldbevolking een illusie is. Zelfs in ons eigen land spreekt het niet vanzelf. De sociale huursector wordt door politieke keuzes steeds kleiner, de huur- en koopprijzen van woningen zijn omhoog geschoten. Goede en betaalbare huisvesting is voor grote groepen mensen buiten bereik geraakt.
Joke Hogentoren-Moree werkt bij het Leger des Heils in Rotterdam, in de begeleiding van daklozen. Haar hoofdtaak zit in het project Housing First!. Dit artikel is een bewerkte versie van het interview met haar dat eerder verscheen in Kerken in de Laurens, het kerkblad van de twee wijkgemeenten van de Protestantse Kerk in Nederland die gebruikmaken van de Grote of Sint Laurenskerk in Rotterdam. We interviewden Joke telefonisch. Tijdens het interview liep zij buiten, zodat ze zich goed kon focussen op wat ze wilde vertellen.
In de Iglesia Filipina Independiente (IFI) worden toekomstige priesters ook opgeleid in liturgisch theater. Diaken dr. Danilo Ito, ‘Deacon Danny’ zoals studenten hem noemen, geeft hier op het Filipijnse Aglipay Central Theological Seminary (ACTS) leiding aan. Hij brengt ervaring als theoloog, pedagoog en stand up comedian mee in zijn bijzondere onderwijs, dat vorm krijgt in de theatergroep ACTS Teatro.
We leven in donkere tijden. De wereld wordt steeds donkerder. Alles lijkt buiten proporties, verloren, alles valt uit elkaar. Is er voor iedereen een plek onder de zon? Cláudio Carvalhães breekt een lans voor ‘theopoëzie’ die juist ontstaat ‘in de nacht’ en ingezet wordt als een strijdbaar lied van liturgie: om God te vinden in een wereld van ‘afgedankten’.
Een Zuid-Afrikaans perspectief Het coronavirus heeft een enorme impact op de Zuid-Afrikaanse samenleving. De gevolgen zijn ingrijpend voor de meerderheid van de bevolking. Tegelijkertijd is het ook een kans voor de kerk om aan boord te komen. Ik begin met een kort verslag van de Zuid-Afrikaanse samenleving vóór Covid-19. Vervolgens ga ik in op de […]
