Midden-Nepal, april 2015. Een enorme aardbeving met een kracht van 7,8 trof het land. Met als gevolg 8.000 doden, 22.000 gewonden en een miljoen verwoeste huizen. Een tweede beving in mei veroorzaakte, volgens de regering destijds, 37 doden. Hulp was geboden. Een kijkje in de keuken van een Amerikaans-Luthers wederopbouwproject.

Lang geleden spraken wij thuis over ons huis als ‘onze hut’. Later, op school, werd mij geleerd wat het verschil was tussen diverse woorden voor huis. Hutten stonden ver weg, in Afrika. Toen ik in 1977 vertrok naar Tanzania leerde ik de Maasai-hutten kennen: ovaal met rondingen, een ingang, een kleine corridor, en dan de berookte ruimte met twee grote bedden – verhogingen bedekt met koeienhuiden – met daartussen de drie stenen voor het altijd smeulende vuur, het hart van het huis.

Fr. Ion Bria (1929-2002) was een Roemeens-Orthodox priester en theoloog. Hij doceerde aan verschillende faculteiten in Roemenië en was tussen 1973 en 1994 werkzaam voor de Wereldraad van Kerken. Zijn internationaal bekendste boek is The Liturgy After the Liturgy: Mission and Witness from an Orthodox Perspective, waarin hij voor een oecumenisch publiek een orthodox perspectief op zending uiteenzet; een perspectief dat nauw verweven is met wat liturgie is. Dit artikel biedt in kort bestek een schets van zijn zienswijze.

‘De hand die geeft, ligt altijd bovenop.’ ‘Jullie academische theorieën doden het verhaal.’ Zomaar twee voorbeelden, die laten zien dat Harvey Kwiyani de scherpte niet ontwijkt. En juist daarom een heldere stem is waar we naar moeten luisteren.

In het Zoom-scherm schuiven onze boekenkasten haast naadloos ineen, zodat we een muur van gedrukte godgeleerdheid achter ons hebben. Is het papieren tijdperk passé en lonkt er een gouden digitale toekomst voor de kerk?

Kloostergemeenschappen hebben allemaal hun eigen karakter: een eigen missie, een eigen gebedsleven en een eigen relatie tussen die missie en dat gebedsleven. Missie (of: actie) en contemplatie hebben door de eeuwen heen in een vruchtbare spanning met elkaar gestaan, in kort bestek beschreven in het eerste deel van dit artikel. Hoe die spanning uitwerkt in het leven van een hedendaagse kloosterling, daarvan spreekt vervolgens een interview met broeder Bram Hommel.

Het zingen van verschillende liederen achter elkaar, het gebruik van een band en een prominente rol voor een worship leader: ‘Charismatische Aanbidding’ is wereldwijd niet meer weg te denken. Ook in Nederlandse kerken van allerlei pluimage zie je dit liturgische fenomeen steeds meer terug. En niet alleen in de kerk trouwens. Spotify en You- Tube maken de nieuwste liederen direct en breed toegankelijk. Matt Redman, Bethel Music en Hillsong klinken vaak en luid in menig huiskamer, tijdens het sporten of bij een autorit. Wat is charismatische aanbidding en wat is het verband met contemplatie en met Gods missie?

Hoe kunnen we God leren kennen, Gods wegen herkennen en deelgenoot zijn aan ‘Gods Missie’? Door de eeuwen heen is contemplatie, de overweging op het Woord van God, in studie, sacramenten, liturgie en gebed een van de antwoorden geweest.

Het schrijven van dit ‘portret’ voelt aan als een dialogue intérieure. Want hoewel ik me in mijn werk als manager en directeur bij Stek in Den Haag en het Straatpastoraat volop theoloog voel en hoewel ik me vanuit mijn geloof sterk geïnspireerd voel, vind ik het nooit makkelijk om drijfveren en visie op geloof en leven zomaar eventjes uit de doeken te doen. Er is geen vaste formule, waar ik zo op terug kan vallen. Dat heeft deels te maken met de positie van mijn werk: op de grens van stad en kerk.