In het meinummer van vorig jaar (nr. 1158) was een artikel te lezen van Philip Troost met als titel ‘Aanraken in het pastorale contact, ja!!’ Een artikel dat te denken gaf en ook reacties opriep. In onderstaande bijdrage schrijft ds. Nico de Lange wat het stuk hém deed. Hij benadrukt dat er in het pastorale contact juist distantie hoort te zijn, een tussenruimte of ‘ademruimte voor de Geest’.
In dit themanummer vindt u drie portretjes van mensen die op een bijzondere plek namens de kerk ‘gastvrijheid verlenen’. Deze eerste komt van luchthaven Schiphol.
Hoewel onder christenen minder suïcide voorkomt vergeleken met ongelovigen, komt het wel voor. Suïcidaliteit is geen makkelijk onderwerp om over te praten, ook niet in het pastoraat. Toch kunnen en mogen we er niet aan voorbijgaan. Dit artikel neemt ons bij de hand en probeert een begaanbare weg te wijzen.
In dit nummer zijn drie portretjes opgenomen van mensen die professioneel werkzaam zijn in het pastoraat, namens de kerk, al dan niet in het ambt. Dit is de eerste.
In dit nummer zijn drie portretjes opgenomen van mensen die professioneel werkzaam zijn in het pastoraat, namens de kerk, al dan niet in het ambt. Dit is de derde.
De kerk is voortdurend in beweging. In de loop der tijd vinden er allerlei veranderingen plaats. Sommigen zijn blij met die veranderingen; anderen hebben er moeite mee en voelen zich steeds minder ‘thuis’ in de kerk.
Geloof en kerklid zijn, gaan meestal samen op, maar niet altijd. Wie niet meer gelooft, zegt z’n lidmaatschap op. Maar niét geloven en tóch lid zijn en blijven…? Of: geen lid (meer) zijn, maar wél zeggen te geloven…? Hoe loopt het in een gesprek als zulke gedachten en wensen aan de orde komen?
Hoe gaan we om met kritiek? Zeker als het om de kerk gaat, die ons lief en dierbaar is? En tegelijk, hoe kun je proberen de ander ook echt te verstaan? Zit er misschien een heel verhaal achter?
Het gebeurt nogal eens en ‘komt in alle families voor’, en toch… als een huwelijk en gezin gebroken worden door een scheiding, vinden we het vaak lastig daarmee om te gaan. Moet je partij kiezen? Wat kun je doen? Hoe kleurt het de spiegel waarin je je eigen situatie ziet? Over moeilijke vragen gesproken…
