Menu

Basis

Alles wordt anders

Het afgelopen jaar had wel wat van een tocht door de woestijn: steeds wisselende omstandigheden, weinig houvast. Hoe houdt een mens het uit in zo’n situatie? Waar vestig je je hoop op? Waar vertrouw je op?
 

Normaal ontluikt in het voorjaar het groen. Normaal dartelen er lammetjes in de wei en springen koeien alle kanten op in hun voorjaarsdans na de winter. Normaal snuiven we massaal de voorjaarslucht op om de winter achter ons te laten en het nieuwe leven te omarmen.

In maart 2020 dartelden er ook lammetjes in de wei, maar verder leek niets meer normaal. Het coronavirus kwam, zag en infecteerde Nederland, Europa, de hele wereld. Het veranderde op slag ons normale levendige voorjaarsgevoel door niet normale gedragsregels, gedwongen huisarrest en digitaal communiceren in plaats van handen schudden, knuffelen en bij elkaar komen.

IN DE WOESTIJN

We moesten eraan wennen: je handen stuk wassen, anderhalve meter afstand houden en bij klachten binnenblijven. Het was als een tocht door de woestijn: onzeker, vol gevaar en verleiding, zonder houvast, steeds wisselende omstandigheden. Dat zijn situaties die ons op onze grondvesten doen schudden, ons teisteren – een tijd ook om te leren aan het leven. Sámenleven. Gedeelde smart, liefde op afstand, verbondenheid en goede wil, gericht op het algemeen belang. Ploeterend, morrend, vallend, voortgaand, opstaand. Teruggeworpen worden op onszelf, maar ook steun en verbinding zoeken bij anderen. Verrast worden door attenties, zorg, steun en solidariteit.

Woestijntijd is geen verloren tijd. Jezus zelf werd door Gods geest naar de woestijn gedreven, om er gesterkt en vol passie uit te komen. God werkt daar waar wij het niet verwachten.

BASISVRAAG

Hoe houdt een mens het uit in een niet-normale, onzekere situatie die geen duidelijk einde kent? Sommigen sloten zich op in zichzelf. Anderen vonden verbinding via internet of burenhulp. Sommigen gingen praten, bidden en zochten overgave. Anderen staken de handen uit de mouwen.

Misschien werden we ons in deze crisis meer bewust vanuit welke hoop en vertrouwen we doorgaans leven – juist nu het fragiele van ons bestaan zo duidelijk aan het licht kwam. Economische, medische, sociale of religieuze belangen streden om voorrang. Moest de basisvraag niet zijn: waartoe leven wij? Of: hoe is Gods Geest te vinden in deze tijd?

VERWARRING EN VERTROUWEN

En nu wordt het weer Pasen. Het feest van bevrijding uit de slavernij. Het feest van ellende en onderdrukking achter ons laten en op weg gaan naar een liefdevol, eerlijk en rechtvaardig leven. Het feest van nieuw leven. Een doorstart na het lijden en de dood. En een leeg graf dat vragen en complottheorieën oproept.

Het verhaal van Pasen is allesbehalve normaal. Het was niet normaal dat een onschuldige man ter dood werd veroordeeld en stierf aan een kruis. Dat verantwoordelijken wegkeken en de grootste schreeuwerds van het volk hun zin gaven. Dat de derde dag het rotsgraf openstond en het lichaam van Jezus onvindbaar was. Dat vrouwen hoorden dat Hij verrezen was en niet bij de doden gezocht moest worden. ‘Wat zoekt u de Levende bij de doden?’ vroeg de engel bij het graf. Wat een verwarring!

In het donker van crisis en verwarring is het moeilijk om licht te vinden. Al kunnen verlangen en hoop dat het voorbijgaat, blijven leven. Na de crisis komt het vertrouwen pas echt terug. Alles wordt anders. Leven blijkt sterker dan de dood. Na het ‘God mijn God, waarom heeft U mij verlaten’, dat ook Jezus aan het kruis uitriep, komt er vertrouwen en nieuw leven. En op de derde dag een leeg graf.

ONTLUIKEN

Voorjaar 2021. De wereld gaat langzaam open. Vaccins zijn gemaakt. We putten vertrouwen uit wat er om ons heen gebeurt. We geloven dat het goed komt. Maar houden we ook de woestijntijd in ons levend? Nemen we de ervaring en de vragen die die tijd oproept mee, in hoe we naar onszelf kijken en naar de wereld?

Ook dit jaar ontluikt het groen, dartelen de lammetjes en snuiven we voorjaarslucht op. God opent een graf, nieuw leven gaat voor ons uit.

Ook dit jaar ontluikt het groen, dartelen de lammetjes en snuiven we voorjaarslucht op.

Walther Burgering is pastor-diaken in de parochiefederatie ‘Sint Franciscus tussen duin en tuin’ en redactielid van Open Deur.

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken