Basis

Da’s zonde

Luuk en Daan lopen langs de achterkant van de supermarkt.

‘Hé, kijk nou,’ zegt Daan. In een vuilcontainer ligt een zak chips.

‘Die is gewoon nog vol,’ zegt Luuk. ‘Hebben ze weggegooid!’

‘Wat zonde,’ zegt Daan. Hij trekt de zak uit de container. ‘Joppiesaus! Mijn lievelings. Die nemen we mee.’

Snel lopen ze verder en als ze de bocht om zijn, gaan ze op een bankje zitten. Daan trekt de zak open en propt zijn mond vol. Luuk doet het ook. Maar het zit hem toch niet lekker.

‘Kan dit eigenlijk wel?’ vraagt hij met zijn mond vol. ‘Is dit geen diefstal?’

‘Ze hebben hem toch weggegooid?’ Daan haalt zijn schouders op en neemt weer een handvol.

‘Maar het is ook niet van ons,’ zegt Luuk.

‘Dat is waar,’ zegt Daan. Hij stopt met eten.

‘Ik vind het niet zo lekker meer,’ zegt Luuk. ‘Laten we het terugbrengen.’

Ze lopen terug, maar nu zit de klep van de container dicht. Zelfs samen krijgen ze de zware klep niet open.

‘Wat doen jullie daar?’ vraagt opeens een man. Het is de baas van de supermarkt. Daan trekt wit weg en Luuk wordt vuurrood.

‘We hadden deze chips gepakt,’ zegt Luuk. ‘We vonden het zonde dat het weggegooid was. Maar toen dachten we: het is toch een soort stelen. Daarom wilden we het teruggooien.’ Hij geeft de chips aan de man.

‘Eigenlijk heb je wel gelijk dat het zonde is,’ zegt die. ‘Verkopen kan ik dit niet, want er staan verkeerde ingrediënten op de verpakking. Foutje van de fabriek.’

‘Dus alleen de verpakking is fout?’ vraagt Daan. ‘Wat raar.’

‘Tja, regels zijn regels,’ zegt de baas. ‘Niet meer zomaar iets meenemen, hoor. Het zat dan wel in de container, maar die staat op mijn terrein.’

‘Beloofd,’ zeggen Daan en Luuk.

Dan lacht de man, en hij gooit de zak weer naar ze terug. ‘Weet je wat, ik zal dit soort dingen voortaan apart bewaren. Komen jullie af en toe vragen of er nog wat is? Dan hoef ik geen goeie spullen weg te gooien.

Want zonde is het wel, dat ben ik met jullie eens. Deal?’

‘Deal! Bedankt!’ roepen Daan en Luuk en ze rennen naar huis. Met hun chips.