De ezel
Van lastdrager tot messiaans rijdier
Ezels hebben iets aandoenlijks. Met hun grote hoofd en hun overmaatse oren roepen ze iets koddigs en vertederends op. Een paard heeft standing, dat kan een raspaard of een topatleet zijn. In die divisie doet de ezel niet mee: Anky van Grunsven of Jeroen Dubbeldam op een ezel – alleen al de gedachte zet de lachspieren in beweging. Ezels roepen andere associaties op. Ze zijn ons via uitdrukkingen en spreekwoorden bekend als harde werkers, maar ook als koppig en dom; en toch ook weer niet zó dom als sommige mensen – ze stoten zich niet twee keer aan dezelfde steen.