De geheime muur
Er is een zeer oud verhaal in het Oosten dat gaat over een geheime muur. Deze muur stond er al eeuwen. Velen hadden al geprobeerd hem te beklimmen, maar slechts enkelen waren daarin geslaagd. Allen die op de muur waren geklommen om aan de andere kant te kijken, zagen iets waardoor zij begonnen te glimlachen, sprongen over de muur en keerden nooit meer terug.
Natuurlijk werden de mensen van dat land erg nieuwsgierig en wilden zij weten welk geheim zich achter de muur bevond. Daarom besloten ze er een onderzoek naar te doen. Zij spraken af dat als er iemand was die naar boven kon klimmen, ze hem tegen zouden houden door hem aan een touw vast te knopen. Op een dag was er een gegadigde, iemand die graag wilde zien wat er aan de andere kant van de muur was. Toen de bewoners van de stad dit hoorden, renden ze in allerijl naar de muur en bonden de voeten van de man vast aan een lang touw. Zo voorkwamen zij dat de man over de muur heen zou kunnen gaan en verdwijnen. Toen de man – eenmaal bovenop de muur – naar de andere kant keek, raakte ook hij opgetogen over wat hij zag. Hij glimlachte en probeerde over de muur weg te springen. Maar degenen die aan de voet van de muur stonden, waren benieuwd naar wat hij had te vertellen en trokken hem terug.
Beneden gekomen glimlachte de man nog steeds. De omstanders, vol verlangen om meer te weten te komen, vroegen hem gretig: ‘Wat heb je daar gezien?’ Maar de man antwoordde niet, hij glimlachte slechts. Tot grote teleurstelling van de mensen om hem heen had hij zijn spraak verloren.
UIT: ‘HET VERHALENPALEIS. OUDE VERHALEN EN HUN BETEKENIS’. TE BESTELLEN VIA WWW.SASKIAROSDORFF.NL EN WWW.BOEKENBESTELLEN.NL/BOEK/ HET-VERHALENPALEIS. OOK ALS E-BOOK TE KRIJGEN .
De Ene, de liefde zelf
Dit verhaal gaat over het mysterie van het leven. Rumi, de grote Perzische mystieke dichter vergelijkt de mens (de ziel) met een bamboefluit. Het geluid lijkt op een klaaglied, waarin de fluit zingt over de scheiding met zijn oorsprong (God), doordat de bamboe uit het bed van riet is losgesneden. De bamboe verlangt terug naar de vreugde en de vrede, waarmee hij was vervuld toen hij nog één was met de oorspronkelijke plant. Iedereen die over de muur keek, zag zijn oorsprong en wilde hiernaar terugkeren. De man die over de muur had gekeken maar wel terugkwam, kon niet meer spreken. Woorden waren niet voldoende om datgene wat hij had gezien uit te drukken. Als je God in je hart weet, de Ene die de waarheid kent, dan kan je alleen glimlachen, zoals een baby in zijn onschuld.
In dit verhaal zijn ideeën uit het universeel soefisme te herkennen. De Indiase mysticus en musicus Hazrat Inayat Khan (1882-1927) bracht dit soefisme naar het Westen. De kern van zijn overtuiging is dat alle religies, bekend en onbekend, zich in essentie op hetzelfde wezen richten, de Ene. Onder alle godsdiensten ligt één religie verborgen: de religie van het hart die zich richt op liefde, harmonie en schoonheid. Soefi’s belijden God in hun gebeden als het Enige Wezen. Voor hen is God de liefde zelf en niet louter energie. De soefi aanbidt een liefdevolle, levenschenkende en levenonderhoudende God, die zich manifesteert in miljarden vormen en ook leeft zonder vorm. In alles, in het allerkleinste en in het allermachtigste. Voor een soefi leeft die God als de kern van alle leven in het eigen hart.
