De grootste

De spanning tussen twee ‘heren’: die van macht en zelfbehoud en die van de kwetsbare liefde komen we in het Oude Testament tegen in het verhaal van David en Goliat.

De skyline van Zwolle wordt niet meer gedomineerd door de Peperbus, de monumentale toren van de Onze Lieve Vrouwe Basiliek. Het is de IJsseltoren van de ABN-Amrobank die het beeld bepaalt. Als je langs de slingerende dijk van Kampen naar Zwolle loopt, zie je hem nu eens links dan weer rechts van de IJssel verschijnen. Steeds groter wordt hij. Af en toe komt ook de Peperbus in beeld, maar vergeleken bij de bankkolos is ze een stuk kleiner. Het bankgebouw moet gezien worden, zoals kerken gezien moesten worden. Met zijn 96 meter torent hij boven het landschap uit. Er is nagedacht over de vorm. Voorbij het midden zit een elegante knik en bij zonnig weer weerkaatsen hemel en wolken in het groene glas. Smaken verschillen, maar dit bouwwerk moest een staaltje van architectonisch vernuft worden, zoals kerken dat waren. Steden waren trots als ze ‘de grootste’ hadden.

De IJsseltoren doet me denken aan de reus Goliat, die tegen de kleine David, ons peperbusje, staat te bluffen. Ik ben zelf ook David en probeer met mijn pastoraat en mijn verhalen Goliat, symbool van trotse welvaart en technisch kunnen, te raken en te breken. Oude en nieuwe verhalen zijn mijn steentjes, naast mooie rituelen met een open hand, een stukje brood. Ik weet dat ik David blijf. De tijd van kerkelijke pracht en macht is voorbij, maar ik kan niet geloven, dat de wereld enkel van glas, steen, geld en staal is. Ik geloof dat mensen een ziel hebben, een hart. Die ziel leidt in dit ondermaanse een zieltogend bestaan. Ze snakt naar ruimte, een veilige plek. Die ruimte zijn en die ruimte blijven, is een prachtige opdracht voor de kerk, voor mij, voor ons allemaal.

Hans Schoorlemmer is als pastoraal werker verbonden aan de Dominicanenkerk in Zwolle.