De heilige kus
‘Groet elkaar met een heilige kus.’ Met deze opdracht sluit de apostel Paulus een aantal van zijn brieven af (Rom. 16:16; 1 Kor. 16:20; 2 Kor. 13:12; 1 Tess. 5:26). Een soortgelijke instructie wordt in de eerste Petrusbrief gegeven, maar dan enigszins anders geformuleerd: ‘Groet elkaar met een kus als teken van uw onderlinge liefde’ (1 Petr. 5:14) (NBV). Een kus, heilig of niet, is een vorm van intiem contact met het lichaam van een ander. Deze vorm van contact kan diverse vormen aannemen. In de westerse beschaving brengt men bij een kus de mond, lippen, in contact met een deel van het lichaam van de ander: hand, voet, wang of lippen. Een kus kan een uiting van respect zijn, zoals bij het kussen van de voeten, of een uiting van liefde, de mond kussen, waarbij dat laatste al snel als erotisch ervaren kan worden. Aan de heilige kus, zoals Paulus deze aanbeveelt, worden verschillende functies toegekend. Twee functies van de heilige kus wil ik in dit artikel behandelen. In de eerste plaats functioneert de heilige kus als ‘voertuig’ van de Heilige Geest. Deze functie komt vooral in de liturgie tot uiting. Daarnaast functioneert de heilige kus als een ritueel om de geestelijke familiebanden in de gemeente van Christus te versterken.
