De witte berg
Sommige bergen lijken op draken. Weet je waarom? Omdat sommige bergen net als draken vuur kunnen spuwen. Niet alleen vuur trouwens, ook hete stenen en hete modder. Dat spuwen ze allemaal uit. Dat is niet netjes om al dat vuil uit te spuwen. Daarom noemden de mensen die bergen ‘vuilkanen’. Nu zeggen we ‘vulkanen’, maar dat klopt natuurlijk niet.
Ergens in Zwitserland was er eens een hoge berg die vuurspuwde als hij boos was. Wanneer hij boos werd? Elke dag. Als hij om zich heen keek, zag hij altijd bergen die nog hoger leken dan hij. Van jaloezie spuugde hij dan allemaal hete stenen en modder uit. Daardoor werd hijzelf hoger en dan was precies wat hij wilde. Maar eenmaal hoger geworden, kon hij nog verder kijken. Wat hij dan zag? Bergen die nog hoger leken dan hij. Dan werd hij weer jaloers en begon het liedje weer van vooraf aan. Altijd hetzelfde liedje. Dat gaat vervelen.
Zeiden de mensen die op die berg woonden dan niet tegen hem dat het een keer moest ophouden? Nee, want er woonden allang geen mensen meer op de berg. Ze waren bang voor al die stenen en modder. Die maakten hun huizen kapot en maakten de koeien zo aan het schrikken dat ze geen melk meer gaven en dat de kippen van de leg waren. De berg was dus wel hoog maar ook heel alleen.
Daardoor had de berg alle tijd om om zich heen te kijken. En altijd zag hij in de verte wel weer een berg die hoger leek dan hij. En dan barstte hij weer uit in hete tranen van jaloezie, nou ja, in stenen en modder dus.
Iedereen had een hekel aan die berg. Als de mensen hem hadden kunnen villen, hadden ze dat vast en zeker gedaan. Maar dat is nogal lastig bij een berg. Nu waren er in de hemel een paar engelen die toch wel medelijden hadden met die hoge, boze en eenzame berg. Op een dag besloten ze hem te helpen. Ze schreven iets op een briefje en lieten het naar beneden zweven. Nu had de berg nog nooit een briefje gekregen. Hij las het meteen. Vanaf dat moment hield hij op met vuur spuwen. Voorgoed zelfs. Hij werd helemaal rustig Waardoor? Door wat er in dat hemelse briefje stond natuurlijk. Nu wil je zeker weten wat er in dat briefje stond? Heel eenvoudig, er stond: ‘Houd op jezelf te vergelijken met anderen, dan word je niet meer jaloers.’ Je ziet, een hemels briefje werkt vaak heel goed.
De engelen waren erg tevreden over de berg. Ze besloten dat het tijd werd de berg te belonen met iets moois. Ze lieten weer wat naar beneden zweven. Witte vlokken, zo wit als sneeuw. Het was ook sneeuw. Vanaf dat moment lag er altijd sneeuw op de berg. De mensen vonden dat mooi en durfden de berg weer op. Eerst werden ze boos, want ze gleden uit in de sneeuw. Maar na een tijdje ontdekte iemand dat je er met houten latten op kunt glijden. Zo gingen de mensen skieën op die berg. Op de ‘Witte Berg’. ‘Mont Blanc’ zeggen ze ook wel. Dat komt omdat die mensen daar Frans spreken.
Het aardige is dat die Witte Berg al die sneeuw niet allemaal voor zichzelf heeft gehouden. Hij heeft het gedeeld met al die bergen om hem heen, waarop hij eerst zo jaloers was. Zo komt het dat de meeste bergen in Zwitserland wit zijn.
Bron: klik hier
