Doorgaan
Dr. M.E.J. den Braber is predikant in de Protestantse Kerk en oudtestamentica
Doorgaan. Dat is volhouden, doorzetten. En het is door het water gaan, een nieuwe fase ingaan. In de Bijbel heeft het één volop met het ander te maken
Oerverhaal
De Bijbel staat vol verhalen over ‘doorgaan’. Denk maar aan de lange tocht van het volk Israël door de woestijn. De woestijntocht van Egypte naar het Beloofde Land is afzien. Je kunt niet zien wat de toekomst brengt. Het is verleidelijk om dan te denken aan wat je achter je liet. En achteruit kijkend wordt het moeilijk om door te gaan. Dat merkt het volk Israël ook, en toch kunnen ze niet anders dan doorgaan.
Je eigen Schelfzee
In het verhaal van de Uittocht uit Egypte zit ook een letterlijke doorgang, door het water van de Schelfzee (Exodus 14-15). Het water is een grens, tussen een leven onder dreiging van de Farao en een leven met nieuwe mogelijkheden. Genoeg mensen hebben hun eigen Schelfzee: een moment waarop ze definitief iets achter zich hebben gelaten, een baan, een vervelend verleden. Of ze gaan juist na een gezond leven voortaan getekend door ziekte verder. Ze zijn ergens ‘doorgegaan’, en ze gaan nu door. Hoe? Wat maakt dat je dan volhoudt, doorzet? Bij de Schelfzee is het Mozes die het volk voorgaat en inspireert om door te gaan. En tegelijk is er het perspectief van het land aan de overkant, zonder de Farao, dat wenkt.
Een nieuwe fase
Er is nog een keer zo’n ‘doorgang’ in het verhaal van het volk Israël. Aan het einde van de lange woestijntocht staat het volk op het punt de Jordaan over te steken. Het zal zich definitief in het Beloofde Land gaan vestigen (Jozua 3-4). Maar ook nu: ze moeten wel door het water gaan, namelijk door de Jordaan heen. Deze doorgang sluit de periode van de woestijn af. Het is het begin van een nieuwe levensfase voor het volk.
Doorgaan gaat met God
Een mens stapt niet zomaar een nieuwe levensfase binnen, ook het volk Israël niet. Daarom gaan de priesters voorop, door het water, met de ark. Die ark is het teken van Gods aanwezigheid. God gaat dus voorop als het volk doorgaat, van de ene naar de andere levensfase. Je hoeft niet alleen het onbekende land, een andere fase van je leven in. Bij elke doorgang, bij elke oversteek, bij elke grens, is God aanwezig. Doorgaan gaat in de Bijbel nooit zonder God. Hij gaat mee. Door en over alle grenzen heen.
