Een e-mail van Lucas
Op een nacht kwam Lucas, die van de Bijbel, tot mij in een droom. Hij zei: ook al ben ik oud, ik houd alles nog behoorlijk bij. Ik heb smartphones waar ik nu verblijf! Hebben jullie zoiets in de hemel ook? vroeg ik.
Nee… en ja gaf hij ietwat aarzelend toe. Ik heb een paar smartphones te leen uit de hel, zodat ik alle troep kan volgen waar jij en de jouwen mee bezig zijn. Mijn boodschap hier en nu is als volgt: de gelijkenis van de warmhartige Samaritaan, die ik zo’n tweeduizend jaar geleden schreef – je kent het verhaal zeker – die gelijkenis is nu verouderd. Ze moet worden geüp datet, zodat ze mensen zoals jij, die in een andere tijd leven, weer kan bereiken. Ik heb een versie 2.0 gemaakt en nou vertrouw ik erop dat jij die nieuwe versie wereldwijd bekend maakt. Ik stuur je een mail… En toen was Lucas weer weg. De volgende morgen vond ik een tekst op mijn computer. Die tekst uitprinten, dat was het enige wat ik hoefde te doen. En hier is die tekst:
Een reiziger werd door rovers overvallen. Ze namen zijn geld en zijn ezel en lieten hem in elkaar geslagen liggen langs de kant van de weg. Iets later kwamen er een Amerikaan, een Noor en een Zuid-Afrikaan voorbij. Die zagen de reiziger daar liggen en hadden medelijden met hem.
De Amerikaan zei: Ik ken die rovers. Die hebben zwart op wit dat het geld en de ezel toebehoorden aan hun ouders. Daarom staan ze in hun volle recht. Deze reiziger zal, als hij weer is opgeknapt, wel een klacht indienen om zijn geld en zijn ezel terug te krijgen. Maar ik zal de rovers wapens geven, zodat ze zich kunnen verdedigen. Laten we verder gaan. De Noor zei: Ik ken die rovers ook. Die hebben een moeilijk leven gehad. In zo’n conflict is het belangrijk om beide partijen te begrijpen. Ik kan contact opnemen met de rovers om te onderhandelen. Daar ben ik goed in. Een dialoog is altijd beter dan vechten. Dialoog, dialoog, dialoog! Iets is altijd beter dan niets. Omdat wij van de Nobelprijs voor de vrede zijn, moet ik streven naar een overeenkomst, zodat de reiziger iets van zijn geld en iets van zijn ezel terugkrijgt, bijvoorbeeld de staart en de oren. Laten we verder gaan.
De Zuid-Afrikaan zei: Zoiets gebeurde in mijn land ook, maar nou niet meer. Zulke misdaden moeten worden aangepakt, anders wordt het alleen maar erger. Tegenwoordig geloven we in rechten en wetten. Laten we de stakker naar de huisartsenpost brengen en de zaak aangeven bij de overheid. Die zal ervoor zorgen dat de reiziger weer krijgt wat hem toebehoort. Wie van dezen deed het goede? Zoals gezegd vroeg Lucas zelf mij om deze tekst te publiceren. Nu u dit hebt gelezen, heb ik dat gedaan.
Egil Lehman.
In bovenstaande tekst zeggen zowel de Amerikaan als de Noor: ‘laten we verder gaan’. Een nieuwe versie van ‘ze gingen aan hem voorbij’. Je zou ook kunnen zeggen: over tot de orde van de dag. Bij de Zuid-Afrikaan ontbreken deze woorden. Natuurlijk gaat ook hij over tot de orde van de dag, maar niet voordat hij eerst bij de huisartsenpost en de overheid is geweest. Het is maar een opmerking mijnerzijds en zo ontdek ik bij toeval wat eigenlijk vanzelfsprekend is, namelijk dat je ook nieuwe teksten kunt exegetiseren.
Tot slot, Bijbelse of historische updates kunnen te denken geven, maar soms ook gewoon aardig of zelfs leuk zijn: zie bijvoorbeeld op YouTube:
Ga naar: https://youtu.be/pQHX-SjgQvQ
Ga naar: https://youtu.be/GkHNNPM7pJA
