Een licht, zo groot, zo schoon
Wanneer Maria en Jozef met de kleine Jezus voor Maria’s reiniging in de Tempel bij de Nicanorpoort zijn, duiken daar nog andere mensen op. Simeon en Anna zijn uit hetzelfde hout gesneden. Een piepjonge Mirjam gaat ons voor vanuit de winterse kou in Bethlehem. Een stokoude Simeon gaat ons voor in de avond van zijn leven. Jezus wordt gebakerd in de geheimen van de openbaring. Jozef en Maria sluiten Hem in hun armen, maar ze sluiten Hem ook in hun hart. Een onderonsje van een gezin wordt profetisch doorkruist. In het huis van de Heer staan nog andere belangen op het spel dan individueel geluk en trouwe wetsbetrachting. De gehele wereld heeft dit kind nodig. Mensen weten het te vinden, die – menselijk gesproken – niets van dit kind kunnen weten. Ouden van dagen als Anna en Simeon komen langs in de tempel en vinden er de vervulling van hun dromen. Ze nemen het kind even over. Het gaat van hand tot hand, van de ene op de andere arm. De vreugde is met geen pen te beschrijven. Een geheel leven is ernaar uitgezien. De haren zijn vergrijsd. De tred is vertraagd. De blik lijkt verdoft, maar nu glanst alles nog één keer in de ondergaande zon van een lang leven.
Waarom is dit kind zo bijzonder? Het is zo bijzonder, omdat het genoeg is om dit kind te zien. Het is niet: Napels zien, en dan sterven, maar dit kind zien en dan in vrede sterven, omdat je met dit kind in vrede kunt leven – alleen met dit kind! Omdat deze Heiland zo door en door goed is, is Hij ook het ijkpunt. Dat is de andere kant van de medaille: het is ja of neen! Op ja en neen is de logica van de contradictie gebouwd, maar daar valt niets op te bouwen. ja en neen gaan niet samen. Ze spreken elkaar tegen. Het ja aan het adres van Jezus is het beslissende commitment. Het gaat om het ja voor Jezus!
Je kunt ook tegen Jezus zijn en Hem tegenspreken. Dat is niet goed; het is ook niet slim: het is beperkt, maar men doet het. Jezus is het mikpunt van contradictie – niet alleen van het woord, maar ook van het zwaard. Van meet af aan heeft men dit stralende evangelie in bloed willen verdrinken. Het zwaard doorklieft het hoofd van Johannes de Doper. De speer gaat door de zij van Jezus. Het zwaard gaat door de ziel van Moeder Maria. Dit neen! is een duur neen! Maria moest opnieuw leren bidden: Uw wil geschiede! Jezus heeft geweten, dat het een wereld zonder barmhartige samaritanen was.
