Een schoot van ontferming
Een schoot van ontferming is onze God.
Hij heeft ons gezocht en gezien.
Hij is ons verschenen toen wij in duisternis waren,
in schaduw van dood.
Hij zal onze voeten richten op de weg van de
vrede.
(Huub Oosterhuis)
In de Lofzang van Zacharias gaat het over mensen die in duisternis zijn of waren. In de Bijbel is dat een vaak terugkerend thema. Duisternis is niet alleen iets van toen, maar gegeven met het menselijk bestaan – zo lijkt het. Er zijn oorlogen, geweld en brandhaarden in de wereld, en in levens van mensen is er donkerte wanneer van alles je kan overkomen dat sterker is dan jij. De popgroep Bløf vertolkt het zo mooi: ‘Het regent harder dan ik hebben kan.’
Volgens mij is er niemand die dat nooit heeft meegemaakt – in je eigen leven, in dat van een geliefde of in de wereld die je dagelijks op het journaal ziet. Het gevoel dat de ellende je overvalt en de overhand dreigt te krijgen.
De Lofzang van Zacharias noemt het niet mis te verstaan: ‘De schaduw van de dood.’ Juist daar vertelt Zacharias over Jezus die komt als tegenkracht. God zoekt ons mensen in het donker dat ons kan overvallen en omsluiten, en God vindt ons. Het Licht van God, zichtbaar geworden in Jezus Messias, tilt ons op uit het donker of het schemerdonker. Raakt ons aan, ziet ons en zet ons in het Licht.
Tegenkracht
Er zijn momenten waarop we het helaas zelf niet zo kunnen ervaren, situaties waarin we ons juist ongezien en eenzaam voelen. Het kan zijn dat donker en verdriet ons zo verblinden dat we überhaupt geen licht kunnen zien. Zinloosheid en negativiteit doordrenken dan ons leven en maken ons somber.
In de Lofzang staat troostend dat God een ‘schoot van ontferming’ is, waarop wij kunnen terugvallen, een schoot die ons opvangt als we in het donker wegzakken. Soms duurt het donker lang en vraagt het veel geduld van ons mensen, om te wachten tot het weer lichter of licht wordt. God belooft in dit prachtige lied van Zacharias dat hij aanwezig is in dat wachten, ons als tegenkracht blijft zoeken en uiteindelijk vindt.
Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God zal het stralende licht uit de hemel over ons opgaan en verschijnen aan allen die leven in duisternis en verkeren in de schaduw van de dood, zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede.
(Lucas 1:78-80)
Ongehinderd doorgang
Op het kunstwerk van glas en hout is een brede basis te zien, verwijzend naar de schoot van ontferming, of zoals de bijbeltekst zegt ‘de liefdevolle barmhartigheid van onze God’. Vandaaruit is veel beweging te zien: vormen die het leven zelf weergeven, verschillend, zoals het leven zich aan ons voordoet. Soms speels, licht van kleur, dan weer donker of een mengvorm daarvan. Soms gebroken, soms juist heel, uit één stuk. Het leven dat zijn weg gaat. Centraal een opgaande zon die licht verspreidt en een weg vrijmaakt waar het licht ongehinderd doorgang kan vinden. Het licht van God dat een tegenkracht vormt tegen donker, duister, zinloosheid en negativiteit. Het Licht dat met Jezus naar de wereld is gekomen, om ons allen uit te nodigen om ons op dat Licht te richten. Dat Licht dat ons innerlijke vrede wil geven. Dit kunstwerk wil een oproep zijn ons steeds weer te richten op de liefdevolle barmhartigheid van God, en ons hart en onze ziel daarvoor op een kier te houden.
