Fijne zondag
Bij ons is het gebruikelijk om na afloop van de dienst ‘een bakje te doen’. Het is meestal een gezellig koffie-uurtje waarin gasten uit heel Nederland en eilanders elkaar ontmoeten. Voor onze gemeenteleden is dit ‘een onderdeel van de liturgie’. Gezamenlijk zijn we als eilander gemeenteleden, kerkenraadsleden en predikant zo aanspreekbaar voor onze gasten en daaruit ontstaan de leukste ontmoetingen en soms lange vriendschappen. Het gesprek kan over van alles gaan. Vaak is mijn agenda na het koffiedrinken voor de komende week al weer voor een deel ingevuld met afspraken die zullen volgen.
Mw. drs. M. de Graaff is als predikant verbonden aan de Protestantse Gemeente ET-10 op Terschelling. Zij is lid van de redactie van Ouderlingenblad
Na afloop van de dienst sta ik niet op de drempel om iedereen een hand te geven. Straks bij de koffie is er immers voor wie dat wil alle gelegenheid tot ontmoeting. Afgelopen zondag kwam er een mevrouw naar mij toe die zei: ‘Fijn dat u geen handjes stond te geven na de dienst’. Eerst begreep ik haar niet. ‘Dat doen we nu nog toch?’ zei ik.
‘Nou ja’, zei ze, ‘ik vind het meestal drempelverhogend om bij het uitgaan van de dienst allemaal in de rij te staan om de dominee een hand te geven. Alles is al gezegd en in het ‘amen’ gaan wij allemaal gezegend uiteen. De handdruk van verbondenheid geeft de ouderling van dienst voor en namens ons allen. Soms wil ik gewoon in stilte weggaan. Maar het kan nooit omdat je altijd aan de dominee voorbij moet en voorafgaand een tijd in de rij staat te wachten waarin iedereen al weer over van alles kwebbelt. Bovendien weet ik nooit wat te zeggen. ‘Fijne zondag’ da’s een open deur. ‘Fijne dienst’ klinkt ook zo nietszeggend en dan moet je het nog menen ook. Er staan anderen achter je dus een gesprek is toch niet mogelijk. Waar gaat het over met dat handje schudden?’ ‘Terwijl u mij nu wel aanspreekt en een hand geeft,’ zeg ik lachend. ‘Ja, maar nu is het mijn keuze’, zegt zij, ‘en die vrijheid, daar hou ik van.’ Haar argumentatie herken ik, zij het in omgekeerde zin. Etiquette mag er zijn. Van harte wens ik iedereen een fijne zondag. Maar hoe ‘pastoraal’ klinkt dat als ik niet eens weet dat degene die ik een hand geef helemaal geen fijne dag tegemoet gaat?! En hoe ‘hoort het’? Eén van onze gastpredikanten gaf onlangs aan het gemist te hebben om niet iedereen even een hand te hebben kunnen geven. Voor hem voelde het als: weggaan zonder groeten. Goed om als gemeente en kerkenraad bewust te zijn van wat en hoe onze manieren zijn en waarom? Ik wens u een fijne zondag.
