Menu

Basis

Als het hart gewond is

Op het middaguur viel er duisternis over het hele land… In het negende uur riep Jezus met luide stem: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?”

Matteüs 27:46

Het hart, levensader van lichaam en van ziel,
als die wordt doorstoken houdt alles op.
Alles? Ja, alle leven, alle Draagkracht van het leven, stokt.
Zonder hart geen leven.

Een hart is kwetsbaar.
Het kan geraakt worden en een mens wankelt.
Het kan geraakt worden en een mens zoekt zekerheid.
Het kan geraakt worden en een mens verliest zich.

Een hart is breekbaar,.
Het kan kapot gaan en een mens is gebroken.
Het kan kapot gaan en een mens in verwarring brengen.
Het kan kapot gaan en een mens verfoeit die ander.

Een hart dat zich richt op de Ander, op God, laat Hem bij zich wonen.
Gods hart lijdt mee als wij lijden, 
voelt mee met de pijn die ons leven doorsnijden kan.
Hij ziet onze ellende, eeuwenlang en draagt en draagt.

Geen leven zonder God.
Geen leven zonder dierbaarheid.
Wat is er nog te redden?
Wie is er nog te redden?

Op Golgotha, de plaats van onrechtvaardig recht, hangt de onschuld.
Waar is God op deze absurde plek waar elk woord te veel is?

Leeft Jezus nog vanuit het hart of leeft hij vanuit de geslagen wond?
Gekruisigd verandert alles.
Is daar nog Geest te verwachten?
Vertrouwen slinkt, hoop verdampt.
En de liefde, waar is de liefde?
Wie weet nog van haar bestaan?

Jezus’ gewonde hart roept om Gods aanwezigheid.
Zijn laatste woorden verbinden mislukking, verlies, stilte en dood.
Op Golgotha, plaats van het niet-zijn,
waar recht met voeten wordt getreden 
en een overwinningslied nog niet klinken kan.

Vader in Hem.
Hij, bijna thuis.
Verlaten, verloren, verwond in hart en ziel,
Hij blaast zijn laatste adem uit.
In de stilte die nu volgt, reikt Hij voorbij de dood.
En leeft, zonder omhaal van woorden.
Verlaten?

 

Walther Burgering is studentenpastor in Leiden, pastor-diaken in de parochiefederatie ‘Sint Franciscus tussen duin en tuin’ en redactielid van Open Deur.

De wond in zijn hart is wat dat ene woord van Jezus aan het kruis uitdrukt, het woord dat slechts een van de evangelisten op durfde schrijven: Mijn God, waarom hebt U Mij in de steek gelaten. (…)

Voor mij is heel belangrijk dat deze schreeuw van Jezus zowel een vraag is als een gebed: hij transformeert de ervaring van het gescheiden zijn van God, of de dood van God, tot een gebed. Een vraag. En geen mens kan die beantwoorden. Dat kan God alleen, en zijn antwoord is de opstanding.

Tomaš Halík

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken