Jezus leeft het normaal van de hemel

Wij kennen Jezus uit de verhalen. Vier bijbelse evangelisten schrijven over zijn leven – zijn wonderen, tekenen en woorden. Ieder op hun eigen manier.
Ook zij hebben het van horen zeggen. Maar wat ze hoorden, deed hen geloven. Waarin? Er waren toen wel meer profeten, wonderdoeners en zelfbenoemde verlossers, ‘messiassen’. Berichten van onverklaarbare genezingen en adembenemende tekenen zijn er genoeg. Klaarblijkelijk vertelde Jezus’ leven meer…

KRACHT OM VERDER TE GAAN

Wat maakt die verhalen zo krachtig in tijden van onzekerheid en angst? De evangelisten schreven terwijl de verwoesting van Jeruzalem en de Tempel in het jaar 70 alle geloofsmoed bloedig getemperd had. Zonder God leken de mensen overgeleverd aan een onontkoombaar lot. En toch werden de verhalen over Jezus en zijn boodschap verder verteld en vond men kracht om verder te gaan. Niet omdat God in die verhalen de vermaledijde Romeinen hard straft. De Romeinen spelen nauwelijks een rol. Maar men vond in het leven van Jezus een antwoord op de chaos van de wereld, een weg naar een nieuw bestaan. En dat antwoord is radicaal.

EEN WEG VAN WEERSTAND

Jezus is gewoon Jood. Hij gaat naar de synagoge. Hij leert en leeft bij de Joodse Wet en Profeten. Hij is niet van een nieuwe religie en is zeker niet de eerste kerkplanter. De evangelisten maken telkens duidelijk hoe Jezus niet breekt met het Joodse verleden. Wat dat betreft is hij best normaal. Maar Jezus vindt weerstand bij zijn geloofsgenoten. Die weerstand komt niet alleen op hem af, die zoekt hij ook zelf op. Hij doorbreekt voortdurend het ‘normaal’ van zijn tijd. Hoeren en tollenaars, bloedvloeienden en melaatsen, lammen en blinden: ze kunnen allemaal rekenen op zijn aandacht en liefde. Ook al maakt het contact met wie en wat onrein is, hem zelf onrein. In de werkelijke ontmoeting van mens tot mens schuift hij godsdienstige regels en menselijke tradities terzijde.

PLANTEN VOOR DE LANGE TERMIJN

Jezus leeft vanuit het visioen van een hemel op aarde. En daarin zit het radicale. Onze wereld is echt niet enkel duisternis en chaos. Er zijn ontelbare handen die in liefde worden uitgestoken, vele stemmen die troostende woorden vinden, en volop daden van vrede die bijdragen aan een leefbaarder wereld. Dat alles moeten we ook van harte koesteren en ondersteunen. Maar leven vanuit het visioen gaat verder. Het is iets van de lange termijn. Nood lenigen is noodzakelijk in het hier en het nu. Maar wat durven we te planten in vertrouwen, zonder ooit de vruchten zelf te zien? Jezus ziet de nood van zijn tijd. Hij ziet zijn volk als schapen zonder herder. Hij geeft geen pleisters voor de korte termijn. Hij plant zichzelf als zaad voor Gods toekomst. Hij geeft zichzelf in een radicale overgave aan het visioen.

LEVEN ONDANKS JEZELF

Jezus leeft een nieuw normaal. Beter gezegd: hij leeft niet naar het normaal van de wereld, maar naar het normaal van de hemel. Zoals de Joodse Wet en Profeten het al leren. Het is niet leven naar het eigen verlangen, maar leven tot zegen van elkaar. Het is geen leven van de korte termijn, maar leven voor Gods toekomst. Het is geen leven van zelfbehoud, maar leven ondanks jezelf. Het is radicaal leven, met het visioen van het Koninkrijk voor ogen. Het is radicaal kiezen voor elkaar, voor de minsten, wat het ook kost. Een weg van weerstand en van kruis. Jezelf in liefde durven breken, zoals Jezus heeft voorgedaan en de kerk voortdurend gedenkt bij het delen van brood en wijn.

Harold Schorren is predikant van de wijkgemeente Laurenspastoraat, citypastor van Rotterdam en redactielid van Open Deur.