Menu

Basis

Knipoog van God

Maandagochtend, half negen. Terwijl de rest van Nederland koffie uit een automaat haalt en de computer opstart of nog in de file staat op weg naar kantoor, zit ik op de fiets naar het Veerse Meer. In mijn fietstas een handdoek en mijn bikini. Het is een paar dagen ongehoord mooi weer. En aangezien ik mijn eigen tijd kan indelen, wil ik daarvan genieten. Maar het genieten wil nog niet zo. ‘Ga terug naar huis! Zet de computer aan en ga braaf aan het werk!’ ‘Zorg dat de economie draait!’ ‘Doe wat iederéén doet op maandagochtend! Wie ben jij dat je daaraan zou kunnen ontsnappen?’ Hemel, wat vind ik het moeilijk om mezelf vrijaf te geven.

Als ik me omkleed op het strandje, staat het huilen mij nader dan het lachen. Is dit genieten? Nee, dit is een grote worsteling! Hoeveel vrijheid kan ik aan? Ik ren de steiger af en met een grote plons verdwijn ik onder water. Ik zwem een stukje zo hard mogelijk en dan val ik stil. Ik kijk om me heen. Niets. Niemand. Alleen water. Een paar vogels. De overkant. Ik.

Ik draai me op mijn rug en spreid mijn armen. Ik laat me dragen. Het water omvat me, troost me, steunt me. Het golft om mij heen en wiegt me. Boven mij een strakblauwe hemel. Daarin God, die tevreden neerkijkt op dit deel van zijn schepping. En die glimlacht om dat ene mensenkind dat gelukkig met hem mee geniet van wat hij zo mooi geschapen heeft. Ik knipoog terug. Eindelijk rust.

Marga Haas is theologe en redactielid van Open Deur (zie www.margahaas.nl).

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken