Gooien of bouwen
Bij 1 Petrus 2,5
Voorwerpen: allerlei stenen, groot en klein.
Verhaal
Er liggen twee dorpjes aan een brede rivier: Lagerwaard en Meervliet. De rivier houdt hen gescheiden. De inwoners van Lagerwaard vertellen de vreemdste verhalen over de mensen van de overkant. En de Meervlieters doen hetzelfde over de Lagerwaarders. Ze houden elkaar nauwkeurig in de gaten.
Het dorp Meervliet vindt dat Lagerwaard veel meer zon krijgt, maar Lagerwaard vindt dat Meervliet veel beter ligt in de bocht van de rivier.
Vaak hebben ze geprobeerd elkaars dorp in te pikken, maar steeds wisten ze de anderen weg te jagen met grote stenen die overal langs en in de rivier liggen. Wanneer de kinderen bij de rivier spelen, gooien ze ook stenen naar elkaar.
Op een keer, tijdens een warme zomer, is het water van de rivier zo ver gezakt dat de stenen tevoorschijn komen. De kinderen kunnen zomaar van de ene steen naar de andere springen. De kinderen van Lagerwaard doen dat, maar de kinderen van Meervliet ook. Eerst blijven ze bij elkaar uit de buurt, want je kunt nooit weten, maar elke dag durven ze dichter bij elkaar te komen. Ze verzinnen spelletjes en al gauw zijn de kinderen dikke vrienden.
Maar als de zomer voorbij is en de regen begint te vallen, stijgt het water van de rivier weer en kunnen de kinderen niet meer bij elkaar komen. De kinderbrug is verdwenen.
‘Kunnen we geen echte brug naar elkaar bouwen?’ vragen de kinderen van Lagerwaard aan hun ouders. ‘Dan kunnen we altijd met elkaar spelen!’
Vanaf die dag worden de stenen in de rivier niet meer gebruikt om naar elkaar te gooien, maar om een brug mee te bouwen. En zo komt het dat er nu een prachtige brug ligt tussen Meervliet en Lagerwaard: de Meerwaardse brug.
(Vrij naar De kinderbrug van Max Bolliger, Kosmos, 1979)
Wat denk je: zouden de Meervlieters en Lagerwaarders na de bouw van de brug tussen hun dorpen nog steeds van die rare verhalen over elkaar vertellen? Waarom (niet)?
