Herkenning

Bij Genesis 45,1-15

Nodig: baby- en kinderfoto’s van een paar voor de kinderen bekende mensen uit de kerk.

Foto’s

Bekijk met elkaar (bij voorkeur via de beamer) de foto’s van de mensen uit de kerk. Kunnen de kinderen zien van wie de foto’s zijn? Vraag eventueel de mensen om wie het gaat naar voren te komen, zodat de kinderen goed kunnen vergelijken. Waarschijnlijk lukt het niet zomaar om de goede mensen bij de juiste foto te vinden. Onthul uiteindelijk hoe het zit.

Eventueel kun je dit helemaal aankleden door de foto’s te nummeren en de mensen om wie het gaat een bordje met letters te geven. Kinderen (of de hele gemeente) schrijven op wat de juiste cijfer-lettercombinaties zijn. Laat ze het (blaadje van een ander) nakijken. Wie de meeste goede antwoorden heeft, heeft gewonnen. Je kunt er ‘de jongens tegen de meisjes’ van maken, of verschillende ‘vakken’ tegen elkaar laten strijden.

Vertel dan het verhaal van deze zondag.

Verhaal

Het lijkt misschien een beetje vreemd, maar ze hadden hem niet herkend. De hele tijd hadden ze al wel gedacht dat hij iets bekends had, die onderkoning. Hij deed hen aan iemand denken. Maar aan wie? Dat wisten ze niet. Tot hij begon te huilen. Echt heel hard te huilen. Toen begrepen ze het ineens. Want tussen twee snikken door klonk het: ‘Ik ben het, Jozef!’ Ze schrokken zich een hoedje. En ze schaamden zich een beetje. Jozef, dat jongetje, dat rare, verwaande broertje van ze, dat ze zo goed weg hadden gestopt. Ze hadden geprobeerd om hem te vergeten, niet meer aan hem te denken. Maar hun vader was zo verdrietig gebleven. Die miste zijn zoon verschrikkelijk. En nu, nu stond hij voor hun neus. En niet zomaar, maar als onderkoning, die hun eten kon geven en alles wat ze maar nodig hadden. Ze stonden op het punt om voor hem te buigen. Maar toen dacht Ruben aan Jozefs dromen. Nee, dat ging te ver. Hij zou niet buigen. Maar hij viel wel in Jozefs armen. Wat was hij blij dat hij zijn broer weer terug had.