Menu

Premium

Het kwetsbare lichaam

In actuele ritueel-liturgische praktijken zien we een uitvergroting van de lichamelijkheid. De doopvont, in protestantse kringen vanouds een soort bonbonschaaltje, wordt een zwembad. Op worship-events is lichamelijkheid – dans, ritme – een dominant kenmerk. De nieuwe nadruk op het lichaam loopt parallel aan ontwikkelingen in de bredere cultuur. Deze tendensen bieden de messiaanse gemeente de kans specifiek-christelijke betekenissen van het lichaam te presenteren. Deze richten zich op de lichamelijke kwetsbaarheid en beperkingen: in het christelijke verhaal staat het lijdende lichaam van de Christus centraal. Waar dat verhaal in de liturgie wordt opgevoerd, zou zoiets als ‘an ethos of vulnerable interdependence’, een beweging van kwetsbare relationaliteit (Robert Vosloo), kunnen ontstaan.

Lees het hele artikel

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken